‘Gi den a grani’ voor Surinaamse verloskundigen: waardering voor een onmisbare beroepsgroep

door

“Jullie werk is van levensbelang, maar zolang jullie het zelf als vanzelfsprekend blijven zien, zal de wereld dat ook doen.” Met die woorden sprak Sharon Crawford, voorzitter van Baby Mama’s Club, tientallen verloskundigen uit het hele land toe tijdens het evenement Gi den a grani. Het werd donderdag in Level Up Party Hall aan de Hermesstraat een avond van waardering en ontspanning in aanloop naar de Internationale Dag van de Verloskundige op 5 mei.

Tekst en beeld Edwien BodjieADVERTISEMENT

Het initiatief had één helder doel: de zwaarbelaste beroepsgroep een moment van ademruimte geven; weg van de werkdruk, maar vol erkenning voor hun onmisbare bijdrage aan de samenleving. “Iedereen is blij wanneer de baby er is, maar weinig mensen staan stil bij de persoon die het geheel heeft begeleid”, aldus Crawford.

“We weten allemaal wat we doen en we zullen het blijven doen, want het is werk dat uit het hart moet komen”Suze Holband

De voorzitter wees erop dat het werk van verloskundigen vaak als vanzelfsprekend wordt beschouwd. “Bij elke bevalling ligt het leven van twee of meer mensen in hun handen. En toch gebeurt dit werk vaak onder grote druk, soms zelfs onder erbarmelijke omstandigheden, met een schrijnend tekort aan middelen”, schetste ze.

Uit internationaal onderzoek blijkt dat verloskundigen tot de beroepsgroepen behoren met het hoogste stressniveau en risico op burn-out. “Toch doen zij hun werk elke dag opnieuw, met toewijding en zonder klagen.” Het thema van de Internationale Dag van de Verloskundigen 2025 – ‘Midwives: Critical in Every Crisis’ – werd dan ook als bijzonder toepasselijk ervaren.

‘Uw werk is onvervangbaar’

Voormalig parlementsvoorzitter en arts Jennifer Geerlings-Simons gaf in haar toespraak aan dat het werk van verloskundigen een unieke waarde heeft. “Heel veel beroepen zullen in de toekomst worden overgenomen door kunstmatige intelligentie … zelfs dat van artsen die diagnoses stellen. Maar het werk van verloskundigen is niet te vervangen. Geen enkele technologie kan wat jullie doen, in de verloskamer, overnemen.”

Geerlings-Simons pleitte voor een hervorming van het zorgsysteem. “Zwangere vrouwen horen niet automatisch in een ziekenhuisbed te belanden. Er moeten kraamcentra komen waar verloskundigen het voortouw hebben. Specialisten, zoals gynaecologen, moeten pas worden ingeschakeld bij complicaties en niet, zoals nu, om rekeningen te schrijven voor werk dat jullie hebben gedaan.”

Ze benadrukte ook het belang van preventive. “Gezonde zwangerschappen beginnen al twee jaar vóór de conceptie, met bewuste keuzes van beide ouders. Als alles goed gaat, hoeft een gynaecoloog er bijna niet aan te pas te komen.”

‘Laat niemand tussen jullie komen’

Daniëlle Veira, voormalig directeur van het Directoraat Nationale Veiligheid, riep, net als Crawford, de beroepsgroep op om zich te verenigen, ondanks de verdeeldheid die soms ontstaat tussen instellingen. “Laat niemand tussen jullie komen, ook de politiek niet. Jullie vormen een groep en alleen als groep kunnen jullie sterker worden.” Haar woorden, uitgesproken met vastberadenheid, kregen een warm applaus uit de zaal, die voor het overgrote deel bestond uit vrouwen.

In zijn korte maar krachtige bijdrage benadrukte Gafier Jongaman, voorzitter van de Surinaamse Organisatie van Verloskundigen, de veerkracht en toewijding van zijn collega’s. “Het is niet gemakkelijk om dit werk te blijven doen onder de omstandigheden waarin wij ons bevinden – met personeelstekorten, gebrekkige middelen en een vaak gebrekkige waardering. Maar toch blijven wij staan. Elke dag weer. Voor moeder en kind.”

Jongaman pleitte voor structurele betrokkenheid van verloskundigen bij het ontwikkelen van nieuw gezondheidsbeleid. “Wij moeten niet alleen worden gehoord wanneer er problemen zijn, maar ook bij het vinden van oplossingen. Onze ervaring is onmisbaar.”

‘Werk uit het hart’

Ook Suze Holband, gepensioneerd verpleegkundig directeur van ’s Lands Hospitaal en verloskundige, stak haar collega’s een riem onder het hart. Ze heeft door de jaren heen talloze verpleegkundigen en verloskundigen opgeleid. “Uw werk is eentje van liefde, passie en vastberadenheid. Ik begrijp dat u erkenning verdient voor wat u doet, maar we hoeven niet te zwaaien met diploma’s”, merkte ze op.

Holband gaf aan dat het een vak is waar bijna niemand over praat. “En dat is niet erg”, vond ze. “We weten allemaal wat we doen en we zullen het blijven doen, want het is werk dat uit het hart moet komen”, aldus de vrouw die wordt gezien als één van de gezichten van het verloskundige werk in Suriname.

‘Voelen ons gezien’

Na de toespraken volgden voordrachten van gedichten, waarin het werk en de inzet van verloskundigen centraal stonden. Er werden spelletjes gespeeld, prijzen uitgereikt en er werd in een ontspannen sfeer nagepraat, gelachen en verbonden – precies zoals de organisatie het had bedoeld.

Verloskundigen verbonden aan vrijwel alle zorginstellingen, waaronder het Academisch Ziekenhuis Paramaribo, Diakonessenhuis, Regionale Gezondheidsdienst, ’s Lands Hospitaal, Sint Vincentius Ziekenhuis, Regionaal Ziekenhuis Wanica, Mungra Medisch Centrum – waren vertegenwoordigd, evenals studenten …