Geweldig

door

MONSIEUR JEANETTE / Christio Wijnhard

Het was weer een gewelddadige week. Een jongeman die zijn vriendin met een hamer doodslaat. Een man die zijn vrouw met een kogel naar de andere wereld stuurt. De afgelopen periode zijn wij geconfronteerd met meerdere vormen van geweld. Dat is een resultaat van ons eigen handelen. We hebben simpelweg geweld verheerlijkt en zelfs gefaciliteerd. Goed van ons.

Op dit vlak zijn we tenminste op één lijn. Mogen we trots op zijn. Dat het een kromme lijn is, maakt niet uit. Of we deze lijn willen rechttrekken? Ik betwijfel het. Geweld is één van de zaken die voortkomt uit onze lage geletterdheid. Dat we daar comfortabel mee zijn, is een feit. Waarom? We verdienen aan het geweld! We kijken alleen maar naar likes en geld.

“Mannen en vrouwen die losse handjes als vocabulaire hebben, zijn eigenlijk zwak. Geweld is de laagste vorm van communicatie”

Weet u nog dat onze overheid zo trots had verkondigd dat zij wel duizend wapenvergunningen had uitgegeven? Voor mij was dat facilitering van geweld. Ooit had ik geschreven over toxic masculinity. Daarmee doelde ik op het verheerlijken van geweld, zij het verbaal of fysiek, door een bepaald soort mannen. Ook het goedpraten van red flag gedrag valt daaronder.

Een vraag die ik destijds aan de vrouwen stelde: Waarom voeden wij onze zonen niet beter op? Hoe kan het dat onze zonen geen aangeboren respect voor de vrouw hebben? Zien zij niet in dat het duurzamer is om de vrouw lief te hebben en te respecteren?

De media hebben hier ook een rol in. Het gaat dan niet zozeer om de reguliere media. We zouden ook kunnen praten over toxic media. Random mensen die ’s of video’s delen van vechtende mensen. Van dode mensen. Alles voor de sensatie. Alles voor de likes. Daarbij vergeten we dat elk voorbeeld doet volgen.

Sommige media besteden teveel aandacht aan idioten. Beseft men niet dat we op die manier onze samenleving vormgeven? Dit is dus het resultaat daarvan. We kunnen ook een lijn trekken naar prominente figuren in ons land. Mensen die belangrijke rollen vervullen terwijl ze de meest gruwelijke dingen als verworvenheden hebben.

Iemand die het mogelijk heeft gemaakt dat we mensen mogen doodschieten omdat ze op ons erf komen. Iemand die mensen heeft vermoord in de jungle. Er zijn meer voorbeelden. Zoals die executie van protesteerders door de politie te Pikin Saron. Ja, dat gaan we blijven herhalen totdat het onrecht is gecorrigeerd.

Wat ze allemaal gemeen hebben is dat zij hun handen ten hemel heffen en God aanroepen. Ze vragen om vergiffenis. Ergens wetende dat het slechts uitstel van executie is. Want al deze mensen zullen hun straf uiteindelijk krijgen. Vasten of gebedsdiensten ten spijt.

Dan hebben we ook de rich kids. Zonen van rijke personen die ‘dingen’ hebben gedaan. Die het land uit zijn gesluisd om straffen te ontlopen. Sommigen zijn terug. Anderen zijn weggebleven. Hoe dan ook hebben zij geprofiteerd van het privilege dat het geld van hun ouders hun heeft geboden. Ze wanen zich grote mannen omdat ze met hun overtredingen van de wet zijn weggekomen. Kleine losers zijn het eigenlijk.

Mannen en vrouwen die losse handjes als vocabulaire hebben, zijn eigenlijk zwak. Geweld is de laagste vorm van communicatie. Wij kunnen slechts op dat niveau communiceren, lijkt het soms. Daarom hebben wij alle vormen van geweld zo verheerlijkt en geïnstitutionaliseerd in onze samenleving. Zijn we niet GE-WELD-IG?! Poti, al die kinderen die het slachtoffer zijn en zo de volgende generatie daders worden.