Gevolgen ontsluiting

door

ONTWIKKELING HEEFT ALTIJD een prijs. Dat geldt ook voor Suriname. Gebieden die voorheen niet toegankelijk of begaanbaar waren, worden steeds vaker ontsloten. Soms gebeurt dat met een bepaald goed doel, maar hoe goed of ook bedoeld, een ontsloten gebied brengt gevolgen met zich mee. Dat is in de historie van Suriname ook gebleken.

In de periode van de kolonisatie werd Suriname steeds meer ontsloten. Het gevolg daarvan was dat de inheemsen, die het land eerst bewoonden, steeds verder landinwaarts trokken. Ze werden daarnaast getroffen door ziektes die ze niet kenden en velen gingen dood.

Toch is het belangrijk om bij het ontsluiten van gebieden na te gaan hoe sterk de aanwezigheid van de politie en militairen zal zijn

Wie zoekt naar voorbeelden in de recente geschiedenis hoeft alleen te kijken naar de komst van de Weg naar Atjoni en het asfalteren van dat traject. De bomen, die voorheen via de rivier naar Paramaribo werden vervoerd, komen nu over de weg. Nu daar alles is geasfalteerd, komen ook nog allerlei landingsplekken langs de weg waar hout wordt opgestapeld. Ook het zoeken naar goud, het (illegaal) jagen en vissen en veel meer activiteiten nemen in frequentie toe.

Aan de andere kant zijn er ook toeristenoorden neergezet, elektriciteit is makkelijker aan te leggen waar meer mensen wonen, watervoorziening ook. Datzelfde geldt voor scholen, bedrijven en dienstverlening van de overheid. Dus hoe makkelijker begaanbaar hoe meer mogelijk is.

Toch is het belangrijk om bij het ontsluiten van gebieden na te gaan hoe sterk de aanwezigheid van de politie en militairen zal zijn. Want waar geen controle is, ontstaat chaos. En zelfs als er controle is, is chaos soms niet te vermijden, omdat de overheid niet in staat is voldoende te investeren in deze controle.

Een goed voorbeeld is de nederzetting die bekend staat als Albina 2. Dat staat precies aan de overkant van Maripasoula, een Frans-Guyanese gemeente. In het midden van de plek staat een politiestation pontificaal. Toch wordt heel zelden opgetreden bij misdrijven en is illegaliteit aan de orde van de dag. Van smokkelen tot gevaarlijke opslag van benzine.

De politie heeft geen boot en geen voertuig om te reageren op criminele activiteiten. Veel van hun optreden is afhankelijk van de ondersteuning door de winkeliers en de concessiehouders in dat gebied. Dat levert geen sterke onafhankelijke positie op.

Amazone Conservation Team Guianas (ACT) heeft ingespeeld op de vraag van wijlen granman Asongo Alalaparu van de Trio-inheemsen om een rangerspost neer te zetten aan de Lucierivier in het grensgebied tussen Suriname en Guyana. Een hele goede stap is dat, want toen de weg achter de post nog begaanbaar was, zorgde allerlei gespuis voor overlast en illegale activiteiten in het uiterste zuidwesten van Suriname.

ACT hoopt dat politie en militairen de kans aangrijpen om hun aanwezigheid in het gebied op te voeren. Daarbij zou gebruik kunnen worden gemaakt van de rangerpost en ook de infrastructuur die ACT al heeft in het gebied. Dat zou een ondersteuning zijn voor het rangerprogramma van ACT en het werk van de rangers zelf.

Met de economische ‘boom’ die op komst is met olie en gas wordt ook verwacht dat het gebied in de buurt van de Lucierivier – Apoera en omgeving – weer in de belangstelling zal komen. Als de overheid nu ingaat op het bod van ACT, is ze in ieder geval goed voorbereid op wat mogelijk komen zal.