GEVAAR VAN POLITIEK GEWELD

Het gevaar van politiek geweld is nog altijd in onze samenleving aanwezig. Juist op een moment dat binnen enkele maanden verandering binnen bereik is via de stembus, op de grondwettelijke wijze, merkt iedereen een verscherping van tegenstellingen. De aanvallen worden persoonlijker. Het taalgebruik wordt heftiger.
De beschuldigingen vinden plaats met steeds minder bewijs. Partijen en bevolkingsgroepen worden door elkaar gehaald en vereenzelvigd. Figuren die zelf in weelde leven, proberen ontevredenheid in onrust en onlusten te laten omslaan. Geen enkel plan vanuit een andere hoek kan meer op goedkeuring of zelfs een luisterend oor rekenen. Wij houden onszelf voor de gek, als wij denken dat dit tot opbouw kan leiden. Wij moeten niet vergeten dat denken in hokjes, het ontwerp is van controle. Controle van slachtvee in een slachthuis en controle van gevangenen in een gevangenis.
Het vrij verkennen van een ideologie. Het durven nemen van een wandeling van ontdekking. Het houden van een discussie aan de hand van inhoud, voorbeelden, data, cijfers, is wat de beste mogelijkheden voor een land naar boven haalt. Wij moeten niet met een horde camera’s en microfoons willen rennen van de ene naar de andere politicus om te vragen, wat hij of zij vindt van wat de andere politicus over hem of haar gezegd heeft. Het is de tijd om op zoek te gaan naar visie, vooruitzicht en daadkracht. Om prestaties te beoordelen aan de hand van toezeggingen. Om door het vuurwerk en de mist heen, de mensen te ontdekken die Surinamers mee kunnen nemen in ontwikkeling. Natuurlijk hebben het persoonlijke verleden en het verleden van de partij, een rol in de beoordeling van het hout waar men uit gesneden is.
Wij hoeven niet te verzwijgen wat fout gegaan is of recht te trekken wat krom is. Maar als er in het karakter een grond tot afkeuring gevonden wordt, hoeven wij niet de vernietiging van iemands complete wezen, omgeving en geschiedenis na te streven.
Ontevredenheid, aan het begin van een termijn of halverwege een termijn, heeft weinig uitlaatkleppen. Vreedzaam betoog en mobilisatie hebben een plaats, tot zelfs de laatste minuut van de wedstrijd. Het actief aanwakkeren van haat en het bewust aanzetten tot daden van vernieling en het pijnigen van anderen, niet.
Het kan best zo zijn dat het beleid van de één of het bewind van de ander een behoorlijk deel van het volk raakt. Het is goed mogelijk dat een partij daarom geen warm welkom in een buurt tegemoet hoeft te zien.
Een discussie kan best eindigen in stemverheffing. Iemand kan zich laten gaan in een scheldkanonnade.
Maar wanneer de politici, de leiders van een beweging, dat gedrag overnemen, aanhalen als bewijs, impliciet goedkeuren, beelden ervan verspreiden en aandacht erop vestigen, plaatst men het wedstrijdelement van politiek boven het belang van Surinaamse eenwording.
Men hoeft geen seconden te pauzeren of gas terug te nemen als het gaat om het aanwijzen van vergissingen in beleid of zelfs van verkeerd handelen van de persoon.
Maar zet de achterban niet aan tot het uitjouwen of bedreigen van andere politici. Zet de achterban aan tot het uitbrengen van een stem bij de stembus.
The post GEVAAR VAN POLITIEK GEWELD ..

...