De controverse rondom het rehabilitatieproject Van ’t Hogerhuysstraat – Slangenhoutstraat heeft geleid tot stilstand, letterlijk én bestuurlijk. Dat het project tijdelijk is stilgelegd, eerst door de rechter, daarna op instructie van de president, ontslaat de overheid niet van haar fundamentele plicht om het dagelijkse verkeer in goede banen te leiden. Maar juist daarin verzaakt het ministerie van Openbare Werken. En de burger voelt het, elke dag opnieuw.
De Van ’t Hogerhuysstraat en Slangenhoutstraat vormen geen willekeurige wegen; het zijn hoofdaders van Groot-Paramaribo, cruciaal voor de doorstroming en bereikbaarheid van meerdere wijken. Het stilleggen van het grote project mag dan politiek of juridisch begrijpelijk zijn, het passieve beheer sindsdien is dat niet. De verkeerschaos, verslechterende wegconditie en dichtgeslibde afwatering zijn het gevolg van bestuurlijke stilstand en wellicht erger: een bewust gekozen afwachtende houding.
De demissionaire minister lijkt zich te verschuilen achter het politieke vacuüm van zijn status. Maar ook een demissionaire bewindspersoon draagt verantwoordelijkheid. Het ministerie van Openbare Werken is niet afgeschaft. Het budget is niet bevroren. Het materieel is niet verdwenen. En de behoefte aan basisvoorzieningen, zoals begaanbare wegen en fatsoenlijke afwatering – is groter dan ooit.
Wat zich momenteel afspeelt, voelt als een bestuurlijke strafexpeditie richting het volk.
In Blauwgrond bijvoorbeeld, zijn de binnenwegen nauwelijks nog berijdbaar. De goten staan vol gras en slib, water blijft na elke regenbui dagenlang staan. Functionarissen die verantwoordelijk zijn voor de besluitvorming laten na wat als minimale plicht beschouwd mag worden: zorgen voor veilige, droge, toegankelijke wijken.
Dat het anders kan, is onlangs bewezen. In de aanloop naar de verkiezingscampagnes was er plots wel materieel beschikbaar. In de tweede en derde week van mei waren er brushcutters, vrachtwagens en mannen in reflectorjasjes zichtbaar in veel wijken.
Toen leek niets onmogelijk. Maar toen de politieke winst uitbleef, verdwenen de werklieden en met hen ook het bestuur.
Een minister mag teleurgesteld zijn in de politieke arena. Maar hij mag die teleurstelling niet projecteren op het volk. Wie zijn publieke taak serieus neemt, blijft die vervullen, ook als de camera’s uit zijn. Zelfs, en misschien juist, in demissionaire tijden.
The post GESTRAFT DOOR OPENBARE WERKEN ..
- Regen in de ochtend, droog in de nacht..
- Oud-Oranjevoetballer Quincy Promes in Nederlandse cel..
- Baby van hersendode vrouw in Georgia geboren via keizersned…..
- Magdalena Victorine Bruining gehuwd Feller (80) Paramaribo …..
- Internationale Yoga Dag: Een Oproep tot Eenheid en Gezondhe…..
- Verzetdag 618: Amnesty en 113 organisaties eisen opschortin…..
- CBvS-directeur Dorinnie: “Geen reden tot paniek, SRD is 90 …..
- Korpschef betreurt dat rotte appel van JIT-team betrokken i…..
- Yellow Birds heeft derde volleybaltitel op rij in vizier..
- Boeroe-herdenking met fly-over, motorfietsen en nuchtere re…..
- Brand verwoest kantoorruimtes Will Axwijk Sportcentrum: ‘Di…..
- OKB luidt noodklok: stembureaupersoneel onvoldoende bereken…..
- WISSELKOERS ‘HAT EDE’..
- Nieuwe coalitie houdt koers vast ondanks druk rond vicepres…..
- Herdenking 180 jaar boeroes in Suriname: ‘Als men het heeft…..
- Geen verhoogd risico op meningitis door slakken in Suriname..
- 36 voertuigen overgedragen aan korpsen..
- Korps Politie Suriname (KPS) belegd persconferentie in verb…..
- Condor verlengt finaleserie vrouwenvolleybal..
- 180 jaar Boeroes in Suriname met trots herdacht in Saramacc…..
- VHP: Verkiezingen op alle niveaus bindend verklaard..