Geschokt

door

GANGA / Sharda Ganga

Deze column zou eigenlijk gaan over Carifesta, maar toen begon de begrotingsbehandeling en bleek er een schokgolf door DNA te gaan, zo groot dat het een tsunami aan verdriet teweeg bracht.

Voor we het over die golf hebben, wil ik nog even de andere golf aanstippen die we meemaken als er een andere partij de macht verwerft. Het is een cyclische beweging, seizoensgebonden. Het patroon herhaalt zich keer op keer; geschokt door wat men aantrof. Verbijsterd door de corruptie, de nonchalance, domheid, meedogenloosheid, boeverij, gewetenloosheid, schaamteloosheid, gebrek aan ethisch besef van de vorige regeerders. Waarom bezondigt iedereen zich hieraan?

“Elk parlementslid dat geschokt is door de stand van zaken binnen het onderwijs, hoort zijn zetel weer in te leveren en zich te gaan schamen in een hoekje”

Op de radio hoorde ik donderdagmiddag dat er in de Van Idsingastraat een waarzegger is die uw hand en uw gezicht kan lezen en die uw toekomst én uw verleden kan ‘voorspellen’. Het lijkt me goed als de nieuwe regering en DNA-leden eens op bezoek gaan bij deze waarzegger, zodat ze nu al weten wat in de toekomst, over welgeteld vijf jaar, over hun verleden zal worden geopenbaard.

Terug naar de grote schok die door DNA ging. Het kost me moeite beleefd te blijven als ik dit schrijf: elk parlementslid dat geschokt is door de stand van zaken binnen het onderwijs, dat niet wist dat we steeds minder besteden aan onderwijs, dat het grootste deel van het onderwijsbudget opgaat aan salarissen, dat er een enorm verschil is tussen stad, district en binnenland, dat kinderen zonder tafels en stoelen zitten, toiletten niet werken (vanaf mijn schooltijd hè, dus de prehistorie, zeg maar), er geen materiaal is, de school niet aansluit op de moderne realiteit: al die parlementsleden horen hun zetel weer in te leveren en zich te gaan schamen in een hoekje. Ook ministers die geschokt zijn door de staat van ons onderwijs mogen zich gaan schamen. Hebben deze mensen de laatste twintig, dertig, veertig jaar onder een steen geleefd?

Ik heb vaak gedacht dat de enige manier om het ministerie van Onderwijs, Wetenschap en Cultuur nog goed te krijgen, is om het met de grond gelijk te maken en opnieuw te beginnen. Pappen en nathouden, doekjes voor het bloeden. Tientallen vakbonden. Eilandjes. Investeringen en projecten die alleen met donorgeld starten en meteen weer doodbloeden als het project ophoudt. Van BEIP tot ‘Ik geloof in jou’, wat heeft het opgeleverd? Wie is de miljoenen vergeten die de presidentiële taskforce onderwijs (of hoe heette dat? Commissie? Werkgroep?) onder Bouterse spendeerde aan schoolboeken? Ik niet. Ik nooit.

In de Johan Ferrier-lezing die ik in 2023 uitsprak, gaf ik aan: “Ik kan kort zijn: ‘er is helemaal geen sprake van een huidige crisis in het Surinaamse onderwijs. Het Surinaams onderwijs is nooit NIET in crisis geweest’.” Ik citeerde uit het proefschrift van Dr. Lila Gobardhan-Rambocus die schreef: “Bij elke regeringswisseling in de afgelopen drie decennia hebben bestuurders steeds een dusdanige voorstelling van zaken gegeven dat de indruk zou kunnen ontstaan alsof in de periode ervoor het onderwijs door wanbeleid was mislukt.” Haar proefschrift verscheen in 2001.

Ik gaf in die lezing aan wat volgens mij het belangrijkste probleem was: gebrek aan continuïteit van beleid. “Het is niet zo dat er geen goede ideeën zijn. Het is dat geen van de ideeën de tijd krijgt tot wasdom te komen. Elke minister, en we hebben er nogal wat gehad, soms wel vier in vijf jaar tijd, begint helemaal opnieuw. De eerste daad van nieuwe ministers is het afkeuren van de ideeën van de voorganger en het opnieuw laten bedenken van hoe het nu eigenlijk moet door commissies en werkgroepen waarin veelal dezelfde mensen zitten die eerdere rapporten schreven. Met veel bombarie wordt het ene na het andere plan aangekondigd om dan een roemloze dood te sterven in de lade van deze of gene ambtenaar.”

Ik dring aan bij minister Currie om dit ter harte te nemen en voor alle zekerheid de waarzegger aan de Van Idsingastraat te raadplegen, zodat hij weet wat er over vijf jaar over zijn beleid zal worden verteld. Hij heeft vijf jaar de tijd om de cyclus te doorbreken.

Over Carifesta zal ik het een volgende keer hebben. Je kan de popcorn of de calpol nog even met rust laten.

gangadwt@gmail.com