‘No refinery, no deal,’ heerste de virale boodschap. Een mooie utopie, maar los van iedere werkelijkheidszin. Mijnbouw is niet sentimenteel, emotioneel of ideologisch. Het is zakelijk en berekenend en gaat om harde feiten. De Surinaamse mijnbouwregelgeving is zo links, dat het van de linkerkant van de platte wereldkaart dreigt af te glijden. Het veroordeelt internationale marktpartijen en investeerders tot een duurzame relatie met de Surinaamse overheid. Een Surinaamse overheid die sedert de onafhankelijkheid, geen vijfentwintig jaar aan redelijk democratisch bestuur bij elkaar weet te schrapen. Een Surinaamse overheid die het geen regeringstermijn volhoudt zonder straatacties en onderwijsonderbrekingen.
Wij staan als 80e in de wereld op de ILO-lijst van arbeidsproductiviteit en op plaats 162 van Ease of Doing Business volgens de Wereldbank. Papatam was in 2009, We zijn Moe sedert 2016, 17 februari-onlusten in 2023, Pikin Saron-incident was in mei 2023. Welke reden heeft het kleine groepje aluminiumreuzen dat in staat is een raffinaderij te bouwen, Suriname uit te kiezen voor een industriële investering in de honderden miljoenen USD, waarvan terugverdienen decennia zal kosten? Hebben wij sinds de jaren zestig en het blokkeren van Ormet, niets geleerd? Weten we nog steeds niet, dat wij niet in een positie zijn eisen te stellen, niet in staat zijn gebleken zelf een bauxietindustrie te ontwikkelen, de energiebehoefte van één kleine stand te voorzien, laat staan de industriële vraag aan te kunnen? Het is niet verkeerd te dromen van op een dag een raffinaderij tot stand te zien komen. De voordelen voor Suriname en het volk zouden groot zijn. Maar de partners die je erbij nodig hebt, kun je niet voor het blok plaatsen of wegjagen, nog voordat de eerste inspanningen verricht zijn, laat staan voordat de eerste resultaten merkbaar zijn. De mentaliteit van rustig in de grond laten liggen, is verstandig als de grond als alternatief bewerkt en ingezet wordt, ontwikkeld en bewoond wordt of tenminste onderdeel is van planning of een visie. Maar onze jongeren onontwikkeld en werkloos laten ronddolen, is geen duurzaamheid of voorzichtigheid. Het is passief dromen en luidop fantaseren. Dat heeft ons in zestig jaren tijd bitter weinig opgeleverd.
The post GERAFFINEERDE FANTASIE ..
- “Wij van de ABOP gaan dit niet accepteren!”..
- Toename hiv baart Volksgezondheid zorgen: binnenkort bewust…..
- Franse regering gevallen: chaos in politiek instabiel Frank…..
- Franse autoriteiten ontmantelen opnieuw drugsnetwerk met Su…..
- Ontroerend moment bij aansteken lichten reuzenkerstboom..
- Tweedaagse workshop gericht op strategisch plan voor verkee…..
- Surinaamse voetbalsters ook langs Saint Vincent en de Grena…..
- Suriname en EU versterken samenwerking tijdens 11de Partner…..
- Onderminister Ramsukul doet afstand van particulier bedrijf..
- Royal Breeze Vacatures..
- Cynthia Carmen & Kenneth Slooten..
- Dertig jaar voor vader die enige dochter middels woningbran…..
- Genocide in Palestina: Trauma en Empathie..
- Somohardjo: ‘Ik werk vanaf nu alleen met de VHP’..
- Misiekaba, take your bundle and disappear, never come back!..
- Mungra: “GBB-minister moet naar de rechter tegen presidenti…..
- Elektriciteitsnet Cuba weer online, maar velen nog steeds z…..
- Reactie politie over uitspraak DC Saramacca, nadat bewoners…..
- Kinderafdeling MMC in brand gevlogen..
- Politieke soap..
- CMZ luidt alarmbel: monumentale gebouwen Coronie en Nickeri…..