‘No refinery, no deal,’ heerste de virale boodschap. Een mooie utopie, maar los van iedere werkelijkheidszin. Mijnbouw is niet sentimenteel, emotioneel of ideologisch. Het is zakelijk en berekenend en gaat om harde feiten. De Surinaamse mijnbouwregelgeving is zo links, dat het van de linkerkant van de platte wereldkaart dreigt af te glijden. Het veroordeelt internationale marktpartijen en investeerders tot een duurzame relatie met de Surinaamse overheid. Een Surinaamse overheid die sedert de onafhankelijkheid, geen vijfentwintig jaar aan redelijk democratisch bestuur bij elkaar weet te schrapen. Een Surinaamse overheid die het geen regeringstermijn volhoudt zonder straatacties en onderwijsonderbrekingen.
Wij staan als 80e in de wereld op de ILO-lijst van arbeidsproductiviteit en op plaats 162 van Ease of Doing Business volgens de Wereldbank. Papatam was in 2009, We zijn Moe sedert 2016, 17 februari-onlusten in 2023, Pikin Saron-incident was in mei 2023. Welke reden heeft het kleine groepje aluminiumreuzen dat in staat is een raffinaderij te bouwen, Suriname uit te kiezen voor een industriële investering in de honderden miljoenen USD, waarvan terugverdienen decennia zal kosten? Hebben wij sinds de jaren zestig en het blokkeren van Ormet, niets geleerd? Weten we nog steeds niet, dat wij niet in een positie zijn eisen te stellen, niet in staat zijn gebleken zelf een bauxietindustrie te ontwikkelen, de energiebehoefte van één kleine stand te voorzien, laat staan de industriële vraag aan te kunnen? Het is niet verkeerd te dromen van op een dag een raffinaderij tot stand te zien komen. De voordelen voor Suriname en het volk zouden groot zijn. Maar de partners die je erbij nodig hebt, kun je niet voor het blok plaatsen of wegjagen, nog voordat de eerste inspanningen verricht zijn, laat staan voordat de eerste resultaten merkbaar zijn. De mentaliteit van rustig in de grond laten liggen, is verstandig als de grond als alternatief bewerkt en ingezet wordt, ontwikkeld en bewoond wordt of tenminste onderdeel is van planning of een visie. Maar onze jongeren onontwikkeld en werkloos laten ronddolen, is geen duurzaamheid of voorzichtigheid. Het is passief dromen en luidop fantaseren. Dat heeft ons in zestig jaren tijd bitter weinig opgeleverd.
The post GERAFFINEERDE FANTASIE ..
- Lula volgend week naar huis na spoedoperatie aan hersenen..
- E-biker overlijdt bij aanrijding Ringweg Zuid; duorijder in…..
- Zowel Santokhi als Ali eisen Tigri op in telefonisch gespre…..
- Conceptovereenkomst Chinalco kans voor de toekomst..
- Braziliaanse president Lula stabiel op intensive care na sp…..
- Guyana en Suriname selecteren China Road & Bridge Corp.…..
- ‘Het beleid wordt niet door Brunswijk bepaald’..
- Commissaris Pinas geeft ressortcommandanten instructies..
- Ministerie OW hervat rehabilitatie pompgemalen..
- Medewerkers vliegveld Zorg en Hoop luiden alarmbel..
- Sociale instellingen ontvangen steeds later hun subsidie..
- Personeel luchthaven Zorg en Hoop stelt vicepresident ultim…..
- Lula kreeg hersensbloeding..
- SBB-directeur geeft geen gehoor aan instructie RvC..
- Likes tellen geen SRDs: Wake-up call voor content creators..
- Public Relations-KPS sluit voorlichting hotspot 2024 te IMS…..
- Pancham Glenn Mahinder..
- Trump weigert opnieuw presidentssalaris te ontvangen..
- Machinegeweren uit wapenkamer KPS onderschept in Brazilië..
- Economische vooruitgang regio gebaat bij samenwerking Trini…..
- Brunswijk waarschuwt onderminister PL zich niet op ABOP-min…..