GEEN ZWARTE LIJST VOOR VASTGOEDSECTOR, WEL REPUTATIESCHADE

door

 De onrust die ontstond na berichtgeving over een vermeende plaatsing van de Surinaamse vastgoedsector op een zwarte lijst, verdient reflectie. Niet alleen omdat deze informatie onjuist bleek, zoals bevestigd door de Financial Intelligence Unit (FIU) Suriname, maar vooral omdat het incident blootlegt, hoe kwetsbaar ons maatschappelijk vertrouwen is in tijden van economische en institutionele fragiliteit.
Dat de Associatie van Makelaars Onroerend Goed in Suriname (AMOG) zich genoodzaakt voelde om direct bij de FIU te verifiëren wat er werkelijk aan de hand was, zegt veel. Even zorgwekkend is dat de FIU zich publiekelijk moest verdedigen tegen een valse voorstelling van zaken: zij beschikt wettelijk niet over de bevoegdheid om sectoren op zwarte lijsten te plaatsen, en de zogenaamde ‘opdracht’ aan Stichting VIP om die lijst ongedaan te maken, bleek volledig verzonnen.
De kracht en het gevaar
In een kleine economie als die van Suriname, wegen woorden zwaar. Een valse bewering kan binnen enkele uren viraal gaan, binnen enkele dagen in investeringskringen circuleren en binnen enkele weken leiden tot reputatieschade die jaren kost om te herstellen. Dat is precies waarom verantwoordelijkheid in communicatie cruciaal is.
Wie publiekelijk spreekt over blacklisting, sancties en internationale druk, heeft de plicht zijn of haar informatie te verifiëren. Niet pas achteraf, maar vooraf. Niet op basis van veronderstellingen of roddels, maar op grond van documentatie, wetgeving en officiële verklaringen. Zeker wanneer die communicatie afkomstig is van maatschappelijke organisaties die claimen het publieke belang te dienen.
Het verspreiden van juridisch onjuiste informatie ondermijnt het vertrouwen in toezichthouders zoals de FIU. Het suggereert dat deze instanties willekeurig opereren of instructies uitdelen aan derden, terwijl hun rol in werkelijkheid sterk juridisch verankerd is en onder toezicht staat. Het gevolg is maatschappelijke verwarring, reputatieschade voor eerlijke ondernemers en een afname van vertrouwen in de rechtsstaat als geheel.
Het bredere plaatje
Laten we niet vergeten: Suriname staat inderdaad onder verscherpt toezicht van de Caribbean Financial Action Task Force (CFATF). Dit is geen sanctie, maar een waarschuwing dat ons land achterloopt op het gebied van wetgeving, naleving en transparantie bij het tegengaan van witwassen en financiering van terrorisme. De vastgoedsector is daar één van de kwetsbare schakels in, net als juweliers, notarissen en andere niet-financiële dienstverleners.
Verscherpt toezicht is een gelegenheid tot verbetering, geen publiek schandblok. Maar door deze status te vertalen naar ‘blacklisting’ of ‘internationale uitsluiting’, wordt de situatie misbruikt om paniek te zaaien. Dat is onverantwoord, zeker in een sector die zich inzet om aan te sluiten bij moderne compliance-eisen. De AMOG heeft terecht aangegeven structureel te willen investeren in opleidingen, registratie, cliëntenonderzoek en samenwerking met notarissen en banken. Dat zijn de echte stappen richting versterking, niet publieke sensatieberichten.
Media en maatschappelijke organisaties
De rol van de media en maatschappelijke organisaties is in dit alles essentieel. Zij vormen de brug tussen beleid, praktijk en publiek. Maar dat betekent ook dat zij de verantwoordelijkheid dragen om die brug stevig en betrouwbaar te houden. Wie zich zonder gedegen feitenkennis uitlaat over sanctiebevoegdheden, riskeert dat vertrouwen te ondermijnen. Zeker wanneer er sprake is van een juridische context, waarin woorden als ‘zwarte lijst’, ‘bevel’ of ‘instructie’ niet vrijblijvend zijn, maar directe gevolgen kunnen hebben voor de reputatie en rechtspositie.
Dat vraagt om een cultuur van terughoudendheid, precisie en controle. Het vraagt om een journalistiek ethos waarin hoor en wederhoor noodzakelijk zijn, en om maatschappelijke organisaties die hun mandaat niet verwarren met macht.
Suriname staat voor de opgave om het vertrouwen van de internationale gemeenschap te herwinnen, investeerders aan te trekken en een robuust financieel systeem op te bouwen. Dat vereist rust, helderheid en geloofwaardigheid. En die geloofwaardigheid begint bij het verantwoordelijk omgaan met informatie. Niet elke kritische opmerking is een aanval, niet elke waarschuwing een schandaal en niet elk toezicht een straf.
Wat we nodig hebben, is een volwassen omgang met complexe kwesties. Dat betekent: erkennen dat er werk aan de winkel is in de vastgoedsector. Dat de WMTF niet altijd wordt nageleefd. Dat de CFATF kritisch meekijkt. Maar het betekent ook dat we de ruimte moeten bieden aan sectoren om zich te verbeteren, zonder ze onterecht aan de schandpaal te nagelen.
In die geest is het hoopgevend dat de AMOG heeft aangegeven, de samenwerking met toezichthouders te willen intensiveren. Dat is de weg vooruit: dialoog, transparantie, juridische duidelijkheid en inzet op compliance. Alleen zo bouwen we aan een vastgoedmarkt die niet alleen aantrekkelijk is voor investeerders, maar ook bestand tegen misbruik en witwaspraktijken.
The post GEEN ZWARTE LIJST VOOR VASTGOEDSECTOR, WEL REPUTATIESCHADE ..