GEEN WATER UIT DE KRAAN, MAAR STRUCTURELE AANPAK BLIJFT UIT

door

Het is 2025, en toch blijft de toegang tot schoon en betrouwbaar drinkwater een dagelijkse onzekerheid voor burgers in de binnenstad van Paramaribo, inclusief strategisch belangrijke overheidsgebouwen zoals die binnen het regeringscentrum. Terwijl de tarieven voor drinkwater vorig jaar zijn verhoogd, lijkt de dienstverlening van de Surinaamsche Waterleiding Maatschappij (SWM) nog altijd ver verwijderd van de basisstandaarden, die van een vitale nutsvoorziening mogen worden verwacht.
De recente verstoring van de drinkwatervoorziening werd veroorzaakt door een combinatie van factoren, die al jarenlang bekend zijn, maar telkens weer pijnlijk zichtbaar worden zodra er een storing optreedt. Denise Groenefelt, hoofd Public Relations van de SWM, bevestigde deze week, dat het probleem mede ligt bij het ontbreken van functionerende noodgeneratoren op de productielocaties. Wanneer de stroomvoorziening van de EBS uitvalt, valt ook de waterproductie en haar waterdruk stil.
“Als productiestations geen generator hebben en er is stroomuitval, is er geen productie”, aldus Groenefelt.
Maar daar houdt het niet op. Volgens interne bronnen binnen de SWM, zijn de pompen op sommige locaties al meer dan twintig jaar oud. Maar de noodzakelijke investeringen laten op zich wachten, waardoor het waterdistributiesysteem steeds kwetsbaarder wordt voor uitval, hetgeen dan ook herhaaldelijk gebeurt, met alle gevolgen van dien.
Opvallend is ook dat de communicatie met het publiek vaak pas op gang komt als de situatie escaleert.
De burger moet zelf blijven bellen, berichten sturen, en bij herhaling vragen om opheldering. De vraag dringt zich op: waarom wordt er niet gecommuniceerd met vooruitziende blik, transparantie en daadkracht?
De fundamentele vraag die hier gesteld moet worden, is of de SWM haar maatschappelijke verantwoordelijkheid voldoende serieus neemt. Water is geen luxeproduct, maar een levensbehoefte, een mensenrecht. Als men van burgers verwacht dat zij trouw hun maandelijkse tarieven voldoen, dan mag men van de waterleidingmaatschappij verwachten dat investeringen in noodaggregaten, vervanging van oude pompen, en een betrouwbaar onderhoudsschema, geen jaren op zich mag laten wachten.
Het probleem ligt niet enkel bij de SWM. Het ministerie van Natuurlijke Hulpbronnen en de overheid in bredere zin, moeten verantwoording afleggen over waarom zulke structurele achterstanden in de watervoorziening voortduren, zeker in stedelijke gebieden waar de infrastructuur dicht en cruciaal is.
Tot die tijd zullen bewoners en werknemers in Paramaribo, inclusief regeringsfunctionarissen, moeten improviseren met flessen water, emmers en regenopvangsystemen, allemaal symbolen van een systeem dat al te lang lekt.
The post GEEN WATER UIT DE KRAAN, MAAR STRUCTURELE AANPAK BLIJFT UIT ..