Geen tijd voor frivoliteit

door

HET RECENTE GEDRAG van Abop-voorzitter Ronnie Brunswijk – het onder voorbehoud tekenen van een regeerakkoord – legt opnieuw een pijnlijke zwakte bloot in de Surinaamse politieke cultuur: het hardnekkige gebrek aan ernst, stabiliteit en verantwoordelijkheidszin bij sommigen die regeermacht ambiëren. In een land dat sinds de onafhankelijkheid in 1975 al decennialang afwisselend wordt geteisterd door politieke instabiliteit, economisch wanbeleid en institutioneel verval, is deze wispelturigheid van leiders ronduit onaanvaardbaar.

Een regeerakkoord is geen vrijblijvende intentieverklaring of politiek toneelstukje. Het is een bindend document waarin partijen gezamenlijk een koers bepalen voor het bestuur van het land. Het ondertekenen ‘onder voorbehoud’ – zonder duidelijke toelichting aan het volk – is niet slechts een diplomatieke faux pas. Het is een daad van politieke frivoliteit die het vertrouwen van burgers en coalitiepartners ondermijnt en het politieke bestel verder uitholt.

Leiders die twijfelen, draaien of lichtzinnig omgaan met afspraken horen niet thuis aan de onderhandelingstafel, laat staan in de regeringskamer

Suriname bevindt zich op een kritiek kruispunt. Terwijl het land zich probeert te ontworstelen aan economische malaise, corruptie, een onderbemenst rechtssysteem en een verzwakte munt, heeft het meer dan ooit behoefte aan betrouwbare, stabiele en integere leiders. Politici die het landsbelang consequent vooropstellen – niet hun persoonlijke belangen, niet hun partijstrategieën en zeker niet hun emotionele grillen.

Het is diep verontrustend dat Brunswijk, nota bene vicepresident in de aflopende regeerperiode, het aandurft om op het laatste moment twijfel te zaaien over een fundamenteel document. Dat hij zich alsnog heeft aangesloten bij de coalitie doet daar niets aan af. Integendeel: het roept juist de vraag op hoe solide die toetreding werkelijk is en welke garanties er nog zijn voor coherentie en echte samenwerking binnen de nieuwe regering.

De samenleving mag zich niet neerleggen bij dit soort politieke (wan)gedrag. Het normaliseert besluiteloosheid en voedt het wantrouwen tegenover de politiek als geheel nog meer. Het is hoog tijd dat er een nieuwe standaard wordt gesteld: leiders die twijfelen, draaien of lichtzinnig omgaan met afspraken horen niet thuis aan de onderhandelingstafel, laat staan in de regeringskamer.

Wispelturigheid en frivoliteit in de politiek moeten definitief plaatsmaken voor degelijkheid, transparantie en betrouwbaarheid. Wie het (mede)leiderschap van een land op zich wil nemen, moet zich bewust zijn van de immense verantwoordelijkheid die dit met zich meebrengt. Politieke macht is geen speeltuin. Het is tijd om daar rigoureus mee af te rekenen.