Geen sociale zekerheid meer voor kwetsbare groepen

Sociale zekerheid is van cruciaal belang voor een land om te zorgen voor de basisbehoeften van zijn burgers, vooral voor de meest kwetsbare groepen zoals kinderen, ouderen, sociaal zwakkeren en mensen met een beperking. Het biedt bescherming tegen armoede, ziekte, werkloosheid en andere maatschappelijke risico’s. In Suriname zijn er wel sociale voorzieningen, maar het systeem vertoont aanzienlijke gebreken, waardoor het niet altijd in de basisbehoeften van kwetsbare groepen voorziet. Daarnaast worden middelen bestemd voor sociaal zwakkeren vaker ontvreemd.
Kinderen vormen een bijzonder kwetsbare groep in de samenleving. Ze hebben geen eigen inkomen en zijn volledig afhankelijk van hun ouders of verzorgers voor hun basisbehoeften. Ondanks de wettelijke verplichting om basisonderwijs toegankelijk te maken, zijn er serieuze belemmeringen in de toegang tot goed onderwijs, vooral in afgelegen gebieden, door armoede en onvoldoende overheidsinvesteringen.
De hoge kosten van basisbehoeften, zoals voedsel en gezondheidszorg, zorgen ervoor dat veel gezinnen moeite hebben om hun kinderen een goed leven te bieden, wat leidt tot onderwijsuitval en verminderde kansen voor de toekomst. Sociale uitkeringen of steun voor gezinnen met kinderen, bijvoorbeeld in de vorm van een kinderbijslag, zijn momenteel in Suriname niet voldoende om deze problemen adequaat aan te pakken. Ruim 36 procent van de kinderen in het kustgebied lijdt aan multidimensionale armoede.
In de districten Brokopondo en Sipaliwini loopt het percentage op tot 79 procent. De afgelopen jaren is het percentage drop-outs verdubbeld en jeugdcriminaliteit is aanzienlijk gestegen. Deze ontwikkelingen getuigen ervan dat deze regering heeft gefaald om deze kwetsbare groep in bescherming te nemen.
Ouderen vormen ook een kwetsbare groep. Na hun pensionering verliezen veel mensen hun vermogen om actief deel te nemen aan de arbeidsmarkt, waardoor hun inkomen aanzienlijk afneemt. Het is dan van belang dat ouderen kunnen rekenen op een basisinkomen en toegang hebben tot zorg wanneer zij ziek worden. Zelfs in tehuizen kan men niet voorzien in de basisbehoeften van ouderen die afhankelijk zijn.
De AOV biedt een maandelijkse uitkering aan ouderen boven de 60 jaar. Deze ligt ver onder het minimum dat nodig is om een fatsoenlijk leven te leiden. De uitkeringen kunnen de stijgende kosten van levensonderhoud niet bijhouden, vooral door de inflatie en de hoge prijzen van basisgoederen. Dit vergroot hun economische kwetsbaarheid, vooral omdat veel ouderen niet in staat zijn om te werken vanwege gezondheidsproblemen of het gebrek aan werkgelegenheid.
De AOV die momenteel wordt ontvangen bedraagt SRD 2250 en de koopkrachtversterking SRD 1800. Een 60-plusser die geen pensioen ontvangt, krijgt maandelijks een totaalbedrag van SRD 4050, terwijl de armoedegrens per volwassene SRD 7337 bedraagt. Het leiden van een menswaardig bestaan is door deze regering aan ouderen ontnomen. Oud worden in dit land onder deze regering is een nachtmerrie geworden.
De sociaal zwakkeren in de samenleving, zoals mensen die in armoede leven, mensen met een arbeidsbeperking, chronische ziekten of mensen die geen werk kunnen vinden, hebben vaak beperkte toegang tot werk, onderwijs en basisvoorzieningen.
Onder de huidige regering is de situatie voor sociaal zwakkeren behoorlijk verslechterd. De sociale vangnetten zijn te beperkt en vooral corruptiegevoelig. Voor deze groep is het bijvoorbeeld moeilijk om werk te vinden, wat hun afhankelijkheid van uitkeringen vergroot. De overheid heeft tot nu toe weinig tot niets gedaan om werkgelegenheid te creëren voor sociaal zwakkeren. De steun die geboden wordt, is vaak te laag om in hun basisbehoeften te voorzien. De uitkering van SRD 1750 biedt nauwelijks ruimte om dichtbij de armoedegrens van SRD 7337 te leven. De sterke stijging van de prijzen eist zijn tol van deze groep, die vastzit in een vicieuze cirkel van armoede.
Mensen met een beperking zijn vaak het slachtoffer van sociaal isolement, economische uitsluiting en discriminatie. In veel gevallen zijn ze niet in staat om in hun eigen onderhoud te voorzien, waardoor een goed vangnet essentieel is. De bedragen die aan mensen met een beperking worden verstrekt, liggen vaak onder het minimumniveau dat nodig is om een menswaardig leven te leiden. De uitkering voor mensen met een beperking bedraagt SRD 2750. Dit bedrag is niet eens voldoende om in de maandelijkse behoefte aan brood en melk te voorzien, laat staan een menswaardig bestaan te leiden.
Het systeem van moni karta, dat een zeer goed systeem is, is door hooggeplaatste regeringsfunctionarissen behoorlijk misbruikt. Zo zijn moni karta’s politiek ingezet en hebben sommigen zich aanzienlijk verrijkt. De president, die zelf zijn misnoegen heeft geuit over de gang van zaken, heeft nooit opgetreden. Recent zijn nog 30.000 van die kaarten ingetrokken, zonder een degelijk onderzoek naar de persoonlijke situatie van de kaarthouder. Dit alles geeft aan hoe slecht het beleid van deze regering is geweest met betrekking tot de sociaal zwakkeren.
De NDP heeft altijd gesteld dat binnen haar beleid de mens centraal staat. Dit is ook het uitgangspunt van het verkiezingsprogramma. De partij gaat …