Frisse wind of dekmantel?

door

DE NIEUWE REGERING zit pas een week of drie in het zadel, dus het is nog onmogelijk om een oordeel te kunnen vellen over de prestaties. President Jennifer Geerlings-Simons heeft beloofd om heel veel zaken anders aan te pakken en daar moet haar ook de tijd voor worden gegund. Wel kan op basis van de eerste maatregelen al een voorzichtige analyse worden gemaakt of ze in haar voornemen zal slagen.

Ze heeft beloofd af te rekenen met de ontelbare – grotendeels zinloze – presidentiële commissies en werkgroepen die haar voorganger Chandrikapersad Santokhi had ingesteld, meestal onder de paraplu van het kabinet van de president. Als eerste kondigde zij aan dat daartoe het kabinet een cultuurverandering moet ondergaan en terug moest naar zijn oorspronkelijke grondwettelijke taak, namelijk beleidscoördinatie en ondersteuning van het regeringsbeleid.

Pas als het rendement zichtbaar wordt voor iedereen, zal duidelijk zijn of we te maken hebben met een frisse wind in plaats van de aloude politieke dekmantel

Sergio Akiemboto werd aangesteld als kabinetschef en hij gaat het overweldigende aantal commissies door (laten) lichten en zo nodig direct opdoeken. Dat klinkt positief, maar tegelijkertijd is deze regering ook begonnen met allerlei werkgroepen, die ‘assessmentteams’ en ‘units’ worden genoemd. Het moet nog blijken of deze clubjes wel echte resultaten zullen opleveren of ‘dekmantelcommissies’ zijn om de samenleving op het verkeerde been te zetten. En in feite bedoeld zijn om – net zoals Santokhi – family and friends te accommoderen.

Immers, dat gevoel bestaat wel na de instelling door minister Adelien Wijnerman van Financiën & Planning van ‘een speciaal team dat is belast met het uitvoeren van diepgaande evaluaties binnen haar ministerie’ en zich gaat richten ‘op de werking van de organisatie, het betalingsproces, projectfinanciering en de schuldenlast van het land’.

Het assessmentteam wordt geleid door Robert Peneux, die van 2015 tot 2018 minister van Onderwijs, Wetenschap en Cultuur onder Desi Bouterse was. Zijn naam werd in de aanloop naar de laatste verkiezingen weer genoemd voor deze ministerspost, maar die baan ging aan zijn neus voorbij, omdat niet de NDP maar de NPS daarmee aan de haal ging.

Het heeft er nu veel van weg dat hij ter compensatie moest worden geaccommodeerd – ook al is dat op een zeer belangrijk vakministerie waar hij niet echt verstand van zaken heeft. Want Financiën & Planning is een departement waar al vele functionarissen hun vingers lelijk aan hebben gebrand.

Of Peneux dat ook overkomt, zal de toekomst moeten uitwijzen. Ook of al die ‘units’ en ‘assessmentteams’, die door de president zijn en nog gaan worden ingesteld, echt voor zichtbare veranderingen zullen zorgen. Dat bovendien vooraf heel duidelijk wordt aangegeven voor hoe lang ze maximaal worden ingesteld en wanneer ze ophouden te bestaan. Wat zijn de beoogde doelen en welke rapporten – al dan niet met bindende aanbevelingen – moeten ze leveren? En bovenal: krijgt de samenleving dat ook te horen en verdwijnen die rapporten niet in een bodemloze la, zoals bij Santokhi.

Met en beperkt aantal commissies – of hoe je ze ook noemt – is niets mis, maar het moet helemaal anders. Pas als het rendement zichtbaar wordt voor iedereen, zal duidelijk zijn of we te maken hebben met een frisse wind in plaats van de aloude politieke dekmantel.