Fiti Makandra roept burgers op te gaan stemmen

door

INGEZONDEN

Fiti Makandra is het structurele overleg van Inheemse en Tribale Grootopperhoofden, de voorzitter van de Vereniging van Inheemse Dorpshoofden in Suriname (VIDS) en de Federatie van Paraplantages (FPP). De leiders binnen FM maken zich, net als duizenden anderen (ook al zijn het regeringsverantwoordelijken, leidinggevenden van bedrijven en organisaties, gezagsdragers, leden van belangengroepen, sporters, kunstenaars, jongeren van achttien jaar en ouder), op om zondag mei naar de stembus te gaan in hun hoedanigheid van burger.ADVERTISEMENT

De leiders binnen FM roepen alle andere Surinaamse burgers op om hun stem uit te brengen. Ook al is dat niet per se het ultieme bewijs van democratie, het is hopelijk wel een voorloper daarvan. Leden van Inheemse, tribale en plantagegemeenschappen hebben de vrije keuze om hun stem uit te brengen, maar zij overzien niet allemaal de politieke reikwijdte van hun uitgebrachte stem. ADVERTISEMENT

De FM-leiders hebben de voorouderlijke en cultuurhistorische taak om de bestaanszekerheid van hun gemeenschappen te helpen garanderen. De geschiedenis leert ons tot de dag van vandaag dat er vanwege de politiek allerlei interventies zijn geweest onder de noemer van algemeen belang, die de ontwikkelingskwaliteit van de leefgemeenschappen en hun bestaanszekerheid merkbaar hebben geschonden. Deze trend heeft zich, vanaf de koloniale bezetting van dit land, voortgezet, in diverse vormen en mate van impact.

De grote verwachting was dat de huidige politieke leiders alles zouden doen om het negatieve tij te keren voor de bedoelde gemeenschappen. Op macro-economisch niveau is het tij enigszins gekeerd. Toch hebben deze gemeenschappen in de afgelopen politieke periode onder andere het volgende ervaren: het spuien van water uit het stuwmeer (lokale mensen zijn hun have en goed kwijtgeraakt), geen tot beperkte toegang tot sociale bijstand voor bewoners in het binnenland, scholen die niet op tijd van start konden gaan, geringe ondersteuning tijdens de grote droogteperiodes, mensen aanstellen tot kapitein buiten het hoogste tribale gezag om, mennonieten toelaten in tribaal gebied, het incident te Pikin Saron, de case van Chinalco, het nieuwe Surinaams Burgerlijk Wetboek, de zwakke medische zorg met name in het binnenland, en het desavoueren van FM-leiders op verschillende momenten. Dit zijn situaties die de Inheemse, tribale en plantagegemeenschappen in de afgelopen periode hebben ervaren en gezien (den ay fu krabu a no tiki), en die geen goed hebben gedaan.

Binnenlandse en plantagegemeenschappen hebben al genoeg verloren. Een nieuwe regering krijgt niet via het trekken van een lot regeerverantwoordelijkheid en politieke macht. Hiertoe moeten Surinaamse stemgerechtigde burgers hun stem uitbrengen. FM-leiders hebben het recht hun volken te vertellen wat zij kunnen doen met hun stem, in plaats van ze maar wat te laten doen en dan toe te kijken waar we zullen eindigen. Verkiezingen zijn geen grap, omdat het besturen van een land een bloedserieuze zaak is. Verkiezingen zijn er om te helpen bepalen hoe ons leven, dat we vandaag kennen en niet meer willen, moet veranderen, zodat we morgen dat wat we vandaag niet willen, niet weer en meer hoeven te ervaren. We kunnen hen wel een stemadvies geven.

Onze gemeenschappen kennen de bedreigingen, miskenningen, schendingen en achterstanden van vandaag, en die moeten zij morgen (lees: op en na 25 mei) drastisch veranderen en actief beëindigen. Zij moeten hiertoe geen vrees hebben, want als het verkeerd gaat, zijn de gebakken peren voor ons allemaal. Onze voorouders hebben ook met bloed, zweet en tranen hun gebieden ontwikkeld, beschermd en behouden, en daarmee tot op zekere hoogte zelfstandig hun eigen bestaanszekerheid kunnen creëren.

De nieuwe regeringsleiders mogen rekenen op een actieve betrokkenheid van de FM-leiders. Zij gaan niet langer zitten kijken hoe hun mensen worden gebruikt voor enge politieke belangen of als stemvee. De FM-leiders en hun gemeenschappen hebben zelf ook inzichten om hun gebieden te ontwikkelen. Zij zijn bereid tot samenwerking met de nieuwe regering, met wie zij aan tafel willen zitten voordat die iets gaat ondernemen in het binnenland, hoe goed dat ook bedoeld is. Het regeerprogramma moet ook stroken met de behoeften van de Inheemse, tribale en plantagegemeenschappen, en niet omgekeerd. Het zijn hun gemeenschappen en zij hebben de voorouderlijke opdracht en opgave hen te leiden.