Filmfestival Fifac broeit en bloeit: ‘Ook kansen voor verhalen uit Suriname met gedeelde thema’s’

De locatie waar ‘Le Festival International du Film documentaire Amazonie-Caraïbes’ (Fifac) wordt gehouden in Saint-Laurent, kijkt uit op de Marowijnerivier en in het verlengde daarvan ook Suriname. En net als Suriname, andere delen van het Caribisch Gebied en de Amazone, zijn er mooie verhalen te vertellen en herkenbare thema’s aan te stippen. De organisatie achter Fifac heeft dat gezien en deed de deuren open voor 37 filmdocumentaires uit dertien landen.
Tekst en beeld Euritha Tjan A Way

“Het festival groeit en zo leer ik steeds meer mensen kennen met hun verhalen. We krijgen een connectie, een verbinding”, zegt Malaury Elois Paisley, die met haar documentaire ‘L-Homme-Vertige’ (‘De Duizelige Man’), de festivalprijs heeft gewonnen.

“We hopen volgend jaar bij de zevende editie op een nog grotere delegatie uit Suriname. Wij duimen ook dat wij uitgenodigd worden bij het volgende filmfestival in Suriname”
Bertrand le Délézir
Het weer is broeiend tijdens het filmfestival (8-12 oktober), dat vijf dagen duurde. Maar ook bij het festival zelf broeide er van alles. Gehouden tegen de achtergrond van de vroegere gevangenis ‘Camp de la Transportation’ worden betekenisvolle documentaires vertoond, discussies gehouden en ontmoeten filmprofessionals elkaar om bestaande banden te versterken en nieuwe te smeden. “Ik ben er omdat ik hier zoveel mensen ontmoet. Mensen die ik normaal niet snel tegenkom”, zegt Philippe Djivas in gesprek met de Ware Tijd.
Hij kent de regio van Saint-Laurent en heeft er al films gemaakt. “De verhalen in deze regio zijn bijzonder. Ik wil meer doen met mensen van hier”, zegt hij. Djivas heeft zijn productiebedrijf in de stad Lyon in Frankrijk en presenteerde tijdens het festival samen met enkele partners een nieuw fonds voor filmproducties.
Breakdance
Het festival start met de film ‘Moeder-Suriname – Mama-Sranan’ van Tessa Leuwsha die in de middag vertoond wordt voor scholen. ‘s Avond is de officiële opening met de film ‘Break in Guyane’, die gaat over de ontwikkeling van breakdance in Frans-Guyana.
De Franse ambassadeur voor Suriname en Guyana, Nicolas de Lacoste, zit glunderend te kijken. “Ja, ik hou van breakdance. Deze jongeren die in de film verschijnen hebben opgetreden in Suriname in juni. Ze zijn steengoed”, zegt hij. De groep was uitgenodigd tijdens het Franse muziekfestival in Paramaribo, Fête de la Musique.
De Lacoste ziet het als een missie om meer interactie te krijgen tussen Suriname en Frans-Guyana. Filmmakers en films uit Suriname zijn daar onderdeel van. “We zijn buren. Wij hebben eigenlijk te maken met dezelfde uitdagingen. Ik vind het zeer belangrijk dat er daarom een uitwisseling van films komt. Dat er films over of uit Suriname hier te zien zijn en omgekeerd ook”, zegt de ambassadeur.
Hij wordt ook op het podium geïnterviewd wanneer de film van Leuwsha besproken wordt. ‘Moeder Suriname – Mama Sranan’ kreeg een speciale vermelding bij het festival en dat maakte haar erg blij. “Onderlinge thema’s verbinden elkaar. Ik hoop snel weer een groot filmfestival in Suriname te zien”, zegt Leuwsha.
Mogelijkheden
Morena Leter van filmhuis ‘Ameki in oprichting’ die haar eigen productie ‘Normale burgers van Suriname’ gestart is, was evenals Jomara Roletti van filmplatform ‘The Under’ op uitnodiging van de Franse ambassade in Suriname aanwezig tijdens het festival. Leter is bijna lyrisch over het festival, vanaf de voorbereiding tot het verloop. “Bovenal ben ik dankbaar. De organisatie was heel goed, de communicatie was top. We zijn heel prettig ontvangen en ook het verblijf was prettig. De locatie en de thema’s van de documentaires zoals ‘verzet’, ‘oorlog’ en ‘LGBTQ’ sloten naadloos op elkaar aan”, beargumenteert ze.
Gezien de gevarieerdheid vond Roletti vond het een echt festival. “Er gebeurde zoveel en soms ook tegelijk. Screenings, masterclasses, pitches en cocktailfeesten. Het was een zeer goede gelegenheid, vooral om te netwerken”, vult ze aan.
Leter heeft tijdens de netwerksessies doorgekregen dat er enorm veel fondsen beschikbaar zijn, maar dan moet er een connectie zijn met de Franse situatie of het Franse grondgebied. “Daar moeten we dan naar gaan kijken in Suriname, want er is voldoende talent om ook dat soort verhalen te brengen. Maar dan met de eigen creatieve inbreng”, vult ze aan. Leter is er zelf zeer in geïnteresseerd om die mogelijkheid te gaan benutten.
Het enige dat beide vrouwen wat minder vonden was dat er maar weinig vertaling was. “Alles was in het Frans, ook de masterclasses, dus daar kon ik niet zoveel van opsteken. Ik heb dat wel doorgegeven aan de organisatie en die heeft beloofd er wat aan te doen volgend jaar.”
Pitches
Op de tweede en de derde dag van het festival werden de pitches gehouden. Documakers die van tevoren hun project hadden ingediend bij Fifac kregen een uitnodiging om hun verhaal te pitchen aan een team …

...