FEESTSTEMMING HYPERLOKAAL

door

Alleen de president en zijn directe kring zijn in feeststemming. Alleen de president viert het nieuws van de achtste review van IMF, oftewel een lening, zoals Bouterse dat zou hebben gedaan: met felicitaties aan het volk. Hij komt smalend lachend de regeringsvergadering uit en zegt dat voor de prestaties, men niet van hem hoeft te houden zoals Bouterse dat zou hebben gedaan.
Santokhi heeft het over veiligheid en noemt daarbij de investering in voertuigen, alsof die investering zuiver zou zijn geweest. Suriname is dorps genoeg om de geruchten te horen van de fijne kerst die de functionarissen gehad hebben die met de aanschaf belast waren. En genoeg om te weten dat de selectie voor inkoop nauwelijks het woord ‘aanbesteding’ waardig is. En dat de kwaliteit en geschiktheid, in operationele zin en onzin van veiligheidsbeleid, de nodige vraagtekens oproept, terwijl zelfs aan de staat en nieuwheid van het gekochte getwijfeld wordt. Maar zelfs als wij Santokhi, oud-minister van Justitie, deskundige op het gebied van veiligheid, volgen, in de onmisbaarheid van voertuigen, nieuw of niet, voor criminaliteitsbestrijding, ligt nog te vers in het geheugen, hoe de politiebond actie heeft moeten voeren, omdat voertuigen ‘s nachts maar bij een enkel verkooppunt terecht konden voor brandstof.
De feeststemming beperkt zich tot het paleis. Een paleis dat water in trucks moet laten aanvoeren, want SWM kan het daar niet via leidingen behoorlijk uit de kraan laten stromen.
Daarbuiten, geleend of niet geleend, voelt niemand, macro of micro, iets dat lijkt op stabiliteit of op herstel. De minister van Financiën en Planning acht ons allemaal te traag om zelfs een eenvoudige breakdown van iets als de governmenttake behoorlijk te kunnen begrijpen. De realiteit is natuurlijk sluwer en meer geslepen: de NDP-fractie heeft een discrepantie in de cijfers ontdekt, die niet weg te moffelen is. Terwijl de governmenttake en de BTW volgens belastingdeskundigen een situatie vormen van ‘belasting over belasting heffen’. En deze drukverhogend werkt op alles wat in Suriname verbouwd, bereid en verhandeld wordt.
Het minimumloon heeft ondernemen in Suriname haast onmogelijk gemaakt, want het wordt een puzzel om meer dan SRD 49 per uur aan waarde zien toe te voegen, waar nog eens een verplicht pensioen en verplichte zorgverzekering bovenop komen, die al in de proeftijd voldaan moeten worden. Geen wonder dat in het grijze circuit fortuinen verdiend worden door mensen die soms ook nog een ambtelijk loon trekken of een uitkering op de kop hebben weten te tikken.
Want wat Santokhi en ondergeschikten al volgens acht rapportages helemaal niet gedaan hebben, is een onhandelbaar groot ambtenarenapparaat op een merkbare wijze saneren, terwijl aan sociale uitkeringen nog meer dan aan lonen uitgegeven wordt. Dit alles, terwijl hetzelfde IMF telkens de kanttekening maakt dat een comprehensief sociaal programma, met doelen, in- en uitstroom strategie ontbreekt. Wie on- en minvermogend wordt, is en blijft dat voor de voorzienbare toekomst.
Alleen de president, die met SRD 1 miljard voor zijn kabinet, grofweg twee keer zoveel middelen begroot krijgt als de watervoorziening en twee keer zoveel als het Hof van Justitie en het Openbaar Ministerie samen, is in feeststemming. De rest van Suriname moet rond zien te komen met een derde van de koopkracht waarmee zij het regeertermijn Santokhi-Brunswijk begonnen is en hopen dat ze niet door een van zijn zes volgauto’s met loeiende sirene, aan de kant gedrukt wordt.
The post FEESTSTEMMING HYPERLOKAAL ..