Expeditie Coppenamebron: ‘We zijn avonturiers, geen ontdekkingsreizigers’

Tekst Gerold RozenbladBeeld privécollectie
“Wanneer je vier weken in de jungle zit en in al die tijd, behalve enkele overvliegende vliegtuigjes, niets van beschaving hebt gezien geeft het wel veel aanleiding om over het leven te relativeren.” Dat maakt de expeditie die Dick Lock samen met Ash Dykes, Matthew Wallace en Jacob Hudson onderneemt juist een ervaring die hij niet zou hebben willen missen. “Alles is sereen en stil. Je durft bijna niet te praten.”

De mannen zijn bezig om de loop van de Coppenamerivier van de bron tot de zee te volgen. “Het zwaarste is achter de rug”, zegt Lock via een satelliettelefoon. De rivier is wat opener en sedert maandag zijn de expeditieleden in staat om zich met hun kajakken te verplaatsen. “We denken over vijf dagen Fungu Eiland te bereiken en daarna Witagron. De bedoeling is om uiterlijk 6 oktober de expeditie af te sluiten. Dan zal de zee zijn bereikt, en daarmee ook het einddoel.”

“Je kan toch niet praten over die ene waterval en die andere? Dus hebben wij ze namen gegeven. Dat is voor onze eigen waarneming en weergave”
Dick Lock, expeditielid
Veel kritiek
Ondertussen zijn vier weken voorbij gevlogen. In eerste instantie zijn de mannen, na op een bepaalde plek te zijn afgezet met de helikopter, verder stroomopwaarts geweest om de bron van de rivier te vinden. Toen die werd gevonden en de eerste dagen stroomafwaarts waren afgelegd begon de kritiek. Immers werd eerst in de Engelse The Mirror in Engeland en later in de Amerikaanse The New York Post melding gemaakt van de “ontdekking” van de bronrivier van de Coppename en ook dat ze als eerste bepaalde watervallen hebben gezien.
Zo zou een bepaalde waterval de “Dykes Falls” zijn genoemd en een andere de “Wallace Falls”, naar twee expeditieleden die deze als eerste hadden gezien. Aangezien contact met de groep sporadisch is via de satelliettelefoon, bleef een verklaring van de groep bleef uit. Dinsdag lukte het de Ware Tijd om Lock te spreken. “We krijgen bij kleine delen wat te horen”, zegt hij. Maar ik wil gelijk de lucht klaren. “Wij hebben niets ontdekt. We zijn avonturiers, geen ontdekkingsreizigers”, verzucht hij vanuit de jungle.
Ongelukkig
In de krant van maandag nam Gina Griffith, directeur van Conservation International, het viertal op de korrel door te stellen dat personen van buiten Suriname komen en doen of zij plekken hebben ontdekt. “Nu doen ze alsof ze iets hebben ontdekt dat er altijd reeds was en waarvan de inheemse bevolking wist dat het er was en vernoemen ze het naar zichzelf”, aldus Griffith. Zij en Roy Ho Tsoi, chef van de afdeling Natuurbeheerbeheer van bij de Dienst Lands Bosbeheer hekelden de naamgeving.
Echter brak Ho Tsoi ook een lans voor de waaghalzen en uitte zijn vermoedens dat de uitspraken ongelukkig naar buiten zijn gebracht door de buitenlandse kranten. Daar sluit Lock zich bij aan. Dat er aan naamgeving is gedaan ontkent Lock niet. “Maar dat is voor onze eigen waarneming en weergave. Je kunt toch niet praten over die ene waterval en die andere? Dus hebben wij ze namen gegeven. Zoals we ook “Ants Kamp” hadden, want het verging op die plek van de mieren”.
Hij onderstreept dat het viertal er niet is voor cartografie, maar om een unieke expeditie te voltooien. Dat is waar vergunning voor is aangevraagd en daar houdt de expeditie zich ook aan. Ho Tsoi die zich beroept op jarenlange goed samenwerking met Lock, ervaart de commotie als een ‘moment van vreugde’ tijdens de expeditie die door de buitenlandse pers is opgeblazen.
Recordjager
Lock zegt dat Dykes een soort recordjager is. Hij heeft al verschillende records op zijn naam staan over het bedwingen van de natuur. En hij wilde de eerste zijn die de Coppenamerivier vanaf de oorsprong tot aan zee in een enkele expeditie voltrok. Via Matthew Wallace die verbonden is aan ‘Unlock Nature’, het tourbedrijf waar Lock partner van is, werd de cliënt Dykes binnen gehengeld. Dykes nam zijn cameraman Jacob Hudson mee. De beelden worden vastgelegd en Dykes is van plan er een documentaire van te maken. Ook wil Unlock Nature een verkorte versie op haar online platforms zetten.
Lock die ondertussen al twaalf jaar in Suriname woont, zegt dat zijn bedrijf niets anders wil dan Suriname positief op de kaart plaatsen. Hij voelt zich door zijn lange verblijf in het land niet “die buitenstaander” die eventjes delen van Suriname van een naam wil voorzien.
“De wereld moet zien dat er echt nog ongerepte natuur is en dat die ook in Suriname voorkomt en hopelijk ook zo blijft”, verklaart hij zijn drijfveer. Natuurlijk biedt dat ook kans op nieuwe cliënten voor zijn bedrijf. Daar maakt …

...