Een stukje geschiedenis

door

Van het prille (koloniale) begin tot de weg naar onafhankelijkheid en daarna, de geschiedenis van Suriname is een rijke en (zeer) complexe. Dwars door sociaal-economische dalen, heftige politieke onrust en andere (grote) uitdagingen, heeft het land dat vaak aangeduid wordt als het hart van de Amazone, steeds weer haar veerkracht getoond en stand weten te houden.Of dat een schoonheidsprijs verdient, valt te betwijfelen aangezien wij de afgelopen tijd geen noemenswaardige groei/ontwikkeling hebben doorgemaakt en totaal niet instaat geweest zijn om het florissante beeld dat (steeds) bij elke verkiezing geschetst wordt, waar te maken. Hoewel de stapel aan beloftes dit jaar enigszins meeviel, was de rode draad zoals gebruikelijk gemeenschappelijk: het moet anders!Hoe anders? Ik herinner mij de dagen waar ik als jongere aan de lippen van volwassenen hing. Uit alle verhalen die zij deelden, kon ik duidelijk de trots maar ook vooral de liefde voor het land voelen. Helaas staat heden ten dage het politiek vertrouwen in Suriname op een ernstig dieptepunt en hebben velen het vertrouwen in politici opgezegd.Op weg naar 50 jaar onafhankelijkheid, bevindt Suriname zich op een kruispunt waar zij alle zeilen moet bijzetten en zich niks anders dan dat kan permitteren. Het land heeft geen behoefte aan leiders die het pad van cultuur en traditie bewandelen zoals hun voorgangers, maar leiders die ernstige stappen zetten om deze politieke cultuur te doorbreken én de daad bij het woord voegen!Met de beëdiging van de president en de vice president is een belangrijk moment in onze staatsontwikkeling voltrokken.Grote delen van het electoraat hebben geloof in het aankomend kabinet en de verwachtingen zijn zeer hoog. Zal het volk wederom van een koude kermis thuiskomen of wordt de droom van groei/ontwikkeling zoals Anne-Marie Hunsel dat weergeeft in ‘Mi dreng’ en Max Nijman dat prachtig heeft bezongen in ‘Sranan o draai no span’ waarheid?Geschiedenis kun je soms maar één keer schrijven.  Wanneer velen zich blind staren op een vrouw als president, hoop ik dat we beseffen dat niet het feit Suriname (eindelijk) een vrouwelijke president heeft een stukje geschiedenis is, maar dat het pas een mooi stukje geschiedenis zal worden wanneer we deze keer echt gaan doen wat het volk jarenlang beloofd is. We hebben lang gesproken, het is nu tijd om het echt te doen!Misschien is dit politieke utopie en of waan, maar diep van binnen droom ik (nog steeds) van de potentie en al het moois in dit land. Wat als we Suriname eindelijk gunnen wat het verdient? De geschiedenis zal ons leren!A systeem mus kenki.Sranan gron e kari un! Valpoort Nathalie M.J.