Een kreet van stil protest

door

Meer dan 30 procent van de stemgerechtigden in Suriname heeft gekozen om niet naar de stembus te gaan en deze groep zal exponentieel toenemen als wanbeleid wordt voortgezet, want ouderen sterven en jonge stemgerechtigden nemen toe in aantal. Ik vind dat prachtig als inderdaad deze abstinentie van ruim 120.000 stemgerechtigden te herleiden is tot afstraffing van voornoemd wanbeleid. Dit is dan een kreet van stil protest. Dat domweg papegaaien van “vervul je stemplicht”, is onzinnig. Stel dat jij als lezer dat aan mij opdringt en mijn keuze zou vallen op een criminele partij, is het dan niet in het belang van land en volk dat ik mij onthoud van stemmen? Enfin, dat is mijn mening.
Wanbeleid en corruptie
In mijn ogen en perceptie getuigt het dan van wijs besluit om op deze manier de afkeurenswaardige beleidsmaatregelen af te wijzen. Ondanks de hevige en massale kritiek, zelfs in en uit Nederland, ging het staatshoofd demonstratief door met zijn ‘friends en family’ beleid. Integriteit, vertrouwen en transparantie waren zoek tijdens dit nepotistische beleid, dat een attitude kenmerkte van lak hebben aan het volk. Belangenverstrengeling en valse beloften ten top. Met de vele corruptieschandalen, die bijna gelijk na elkaar volgden, werd het vertrouwen nog verder ondermijnd. Naast de economische malaise, waarbij corruptie oogluikend werd getolereerd, leidde de afgang van de VHP’er in het VES-debat, tot verdere beschadiging van het VHP-imago. Vele VHP-kiezers, vooral jongeren en jonge ondernemers, willen goed bestuur en misten dat ten enen male: geen betrokkenheid, geen participatie, geen transparantie, geen verantwoording en geen gedegen aanpak van corruptie. Slecht bestuur, dictatoriaal gedrag en het slechte voorbeeld, deden de aanhang verder slinken.
Zelfreflectie
Anderzijds is het ook gebleken dat er geen vertrouwen in de resterende politieke partijen is. De politieke partijen, die geen zetels hebben behaald, zouden aan zelfreflectie moeten gaan doen in plaats van de kiezers en stemgerechtigden te veroordelen. Dit geldt voor alle losers, inclusief de partijen die slechts een paar zetels kregen en ervoor kozen om over het paard getild te worden door hun ziel te verkopen. Misschien waren deze verliezen te wijten aan het feit dat de kiezers en stemgerechtigden niets nieuws hoorden, aangezien de verkiezingsprogramma’s inhoudelijk weinig van elkaar zouden verschillen. Uiteraard ben ik niet blind voor de macht van het grootkapitaal. Helaas hebben noch de Surinaamse regering, noch de Organisatie van Amerikaanse Staten en noch de Financial Intelligence Unit, gehoor gegeven aan onze schriftelijke oproep om de oneerlijke financiering van de verkiezingspropaganda van de traditionele politieke partijen, alsook mogelijk witwasserij hierbij, te reguleren en stop te zetten. Aangezien Suriname ook geen wetten kent die deze ondemocratische en illegale fenomenen moeten corrigeren, kan de komende verkiezingsuitslag nimmer gebaseerd zijn op fair-play, evenwichtige behandeling en rechtvaardigheid. Dat moet gezegd zijn!
Kapitaal en oneerlijkheid
Het grootkapitaal heeft echter niets uit te staan met het laten varen van wat de politieke partijen A20 (DOE en PRO) en NPS (met SPA en DRS samen) voorstaan door met de NDP te gaan samenwerken. De keuzen van de verschillende voorlieden van deze partijen draaien om hun ziel en niet de ziel van de politieke partijen die zij vertegenwoordigen. Partijen zijn als verenigingen dingen en geen mensen. Het zijn alleen mensen die handelingsbekwaam en toerekeningsvatbaar zijn. Deze voorlieden, en degenen die ze ondersteunen, zouden dan ongevoelig zijn geworden voor oneerlijkheid en corruptie. Anderen werden zelfs uitgemaakt voor godslasteraars in dit kader. Een andere manier van redeneren echter, waarom deze voorlieden hun ziel te grabbel hebben gegooid, zou kunnen zijn geweest dat zij in het te tekenen regeerakkoord hun moraal en programma op de een of andere manier willen terugzien. Dus in plaats van te oordelen en te veroordelen van wat al voorbij is, is het om pragmatische overwegingen beter om goed na te gaan wat er in het regeerakkoord komt te staan, welke ethiek er wordt gehanteerd, welke de visie en doelstellingen van de verschillende ministeries zijn, welke deskundigen er invulling aan zullen geven, hoe transparant dit alles en het vervolg zal zijn, en hoe de uitvoering zich voltrekt. Want dat is gezegd: kenki…anders…nieuw Suriname.
Dus daarop moet eenieder, vooral de media, dan volop opbouwende kritiek leveren. Dat op grond van hun antecedenten verschillende politici en deskundigen niet als betrouwbaar en geloofwaardig te kwalificeren zijn, is algemeen bekend. Voorlopig is de realiteit dat NDP (samen met HVB), NPS (samen met SPA en DRS), ABOP (samen met APS, NSK, PDO, NS en VVD), NPS (samen met SPA en DRS), A20 (DOE en PRO) en BEP in samenwerking met elkaar 34 zetels hebben, wat gelijk is aan een gekwalificeerde meerderheid in het parlement, hetgeen dus blijk geeft van voldoende maatschappelijk draagvlak. So let’s leave the past in the past, always analyze …