“Drill baby Drill”: wat Suriname gaat voelen van de oliepolitiek van Trump

Allereerst mijn excuses dat ik dit artikel schrijf, want ik weet dat Surinamers het altijd beter weten dan wie dan ook. 600.000 presidenten, ministers, economen, ghetto mama’s en papa’s—allemaal, ze weten het allemaal veel beter. Van 8000 km afstand zie ik wat ze niet zien, terwijl het allemaal onder hun neus gebeurt.
Maar ik kan het toch niet laten om al deze betweters nog betweteriger te maken door de inhoud van dit artikel met hen te delen. En dank alvast voor alle scheldpartijen, vloeken en meer in de comments onder dit artikel op Facebook. Ik weet dat ik geen dankbaarheid mag verwachten. Dan nu de inhoud…
In dit artikel sta ik stil bij Trump’s plannen om meer olie te produceren en de gevolgen daarvan voor inflatie, rente en koopkracht. Trump pakt het allemaal tegelijk aan.
En omdat ik zie dat geen enkele Surinaamse politieke partij enig idee heeft hoe ze de koopkracht in Suriname kunnen verbeteren na 25 mei 2025, verstop ik de campagnenoodzakelijke elementen in komende artikelen. De slimme partijen zullen deze eruit halen; de rest voeren we af naar de prullenbak.
“Drill baby Drill”
President Donald Trump heeft in een recente inauguratietoespraak duidelijk aangegeven dat hij een sterke toename van de binnenlandse olieproductie wil realiseren. Dit plan komt voort uit de wens om de energiekosten te verlagen, de Amerikaanse energieonafhankelijkheid te versterken en de economische groei te stimuleren. Maar wat zouden de economische implicaties zijn van een dergelijke strategie? Dit artikel geeft de mogelijke effecten aan van Trump’s “Drill Baby Drill”-oliepolitiek op inflatie, rente en de koopkracht van de Amerikanen.
Als u goed leest, kunt u begrijpen wat er ook in Suriname moet gebeuren.
Meer olieproductie: directe invloed op energieprijzen en daling van importinflatieOlieprijzen hebben een significante invloed op de economische dynamiek, aangezien energie een basisinput is voor veel sectoren. Een toename van de Amerikaanse olieproductie kan het mondiale aanbod vergroten, wat in theorie zou kunnen leiden tot een daling van de olieprijzen. Lagere olieprijzen verminderen direct de kosten van transport en energie, wat kan resulteren in lagere prijzen voor goederen en diensten. Dit effect zou op korte termijn kunnen bijdragen aan een daling van de inflatie. Ook in Suriname, omdat er vervoerskosten zijn om de vele containers met lekkernijen voor Surinamers uit het buitenland te importeren.
De importinflatie gaat dalen!Suriname is een netto importland, en het volk slurpt bakken dollars door van alles en nog wat te importeren. Zo houdt de regering het volk zoet. De winkels staan vol met spullen, maar men kan slechts een stukje van de staart van een sardientje uit een blik Morjon betalen. Of men moet een hele maand sparen om aan het einde van de maand een heel blik te kunnen betalen. Toch blijft men importeren, en daardoor zijn meer dollarreserves nodig, die dan niet voor iets beters kunnen worden gebruikt. Importen zullen wat goedkoper worden, en dat gaan de Surinamers merken. Maar dat heeft niets—dan ook niets—te maken met de regering. Die heeft daar geen enkele rol in gespeeld en blijft incompetent. Door het beleid, de oliepolitiek van Trump, wordt het leven net iets goedkoper in Suriname.
Energie vormt een belangrijke component van de consumentenprijsindex (CPI), een veelgebruikte maatstaf voor inflatie. Als olieprijzen dalen door verhoogde productie, kan de inflatiedruk afnemen. Dit effect kan echter worden afgezwakt door internationale factoren zoals OPEC-besluiten, geopolitieke spanningen of de wereldwijde vraag naar olie. Ook hier gaat Trump een stokje voor steken door vredesinitiatieven in te zetten. Hij wil ervoor zorgen dat de onnodige oorlog in Oekraïne stopt.
Effect op de renteLagere inflatie als gevolg van dalende olieprijzen kan de Federal Reserve ertoe aanzetten de rente stabiel te houden of minder snel te verhogen. Dit kan positief zijn voor economische groei, omdat een lagere rente leningen goedkoper maakt voor zowel bedrijven als consumenten. Aan de andere kant, als de Federal Reserve bezorgd is over andere sectoren van de economie of stijgende schuldenniveaus, kan dit hun beleid compliceren.
Wat betekent dit voor de koopkracht?De koopkracht van Amerikaanse huishoudens zou kunnen profiteren van lagere olie- en energieprijzen. Lagere kosten aan de pomp en voor nutsvoorzieningen geven consumenten meer ruimte om hun geld aan andere zaken te besteden. Dit kan op zijn beurt leiden tot een toename van de consumptie en een stimulans voor de economie.
Toch zijn er ook risico’s. Als het beleid gericht op meer olieproductie leidt tot verwaarlozing van investeringen in duurzame energie, kunnen Amerikanen op de lange termijn geconfronteerd worden met hogere energiekosten en economische kwetsbaarheid door klimaatschommelingen en uitputting van fossiele brandstoffen.
Ook in Suriname gaat de koopkracht toenemen, maar dat komt niet door het beleid van de Surinaamse regering.
ConclusieHet …

...