Door modder en manpira’s voor de mangroves van Bigi Pan

door

Een deel van de aanplant bij eb. Het wachten is op het getij dat mineralen aanvoert voor een goede groei.

Na zeventien dagen is het gelukt de boot in de kreek te krijgen. Het wachten is op de springvloed om uit de kreek te kunnen.

Over pakweg een jaar zal als alles goed verloopt, dit aanzien zijn veranderd in een groene zee van mangrove.

Drie dagen zonder water en met grote inspanning worden wat voorraden aangevoerd.

Zwoegend onder de brandende zon, ploeterend door modder tot aan de heupen en met de eeuwig hongerige manpira’s als gezelschap, zijn tien jonge Surinamers erin geslaagd om tienduizend mangroveplantjes nieuw leven te geven aan de Atlantische kust van Nickerie.De aanplant vond plaats in een gebied dat lokaal bekendstaat als Dhasanwa — een moerasachtig slibveld waarin je gemakkelijk wegzakt. Hier werd in 2022 al een eerste aanplant gedaan. Die jonge mangroves zijn inmiddels volwassen geworden en hebben het kale landschap bedekt. Met deze nieuwe batch van tienduizend moet dit deel van het Bigi Pan-gebied volledig beschermd zijn.Natuur in herstel”Help de natuur een handje en je krijgt er het veelvoudige voor terug,” luidt het motto. De resultaten zijn indrukwekkend: niet alleen keren felrode ibissen in groten getale terug, ook lepelbekken zijn volop te zien. Zelfs jonge flamingo’s laten zich regelmatig zien, een mogelijke aanwijzing dat deze trekvogels aan de Surinaamse kust beginnen te broeden. Het gebied wemelt van de krabben, en wie geluk heeft, kan zelfs een zonbadende srika eenvoudig vangen.Negen mannen, één vrouw en tienduizend bomenAchter dit succes staan negen mannen en één vrouw die zeventien dagen lang zware omstandigheden trotseerden. Het mangroveproject, gefinancierd door de Inter-Amerikaanse Ontwikkelingsbank (IDB), is het tweede waarin Surinaamse jongeren intensief betrokken zijn bij het planten en verzorgen van zaailingen.Hun inzet bleef niet zonder beloning: sommige scholen konden met de inkomsten van het project delen van het dak vernieuwen of sanitaire voorzieningen aanleggen. Eén deelnemer betaalde zelfs een operatie met zijn vergoeding.Ook het leger hielp meeHet Nationaal Leger leverde manschappen, kweekte 500 plantjes en vulde 2000 plantzakken met klei. De legerkapitein gebruikte de opbrengsten om onder meer de keuken van de kazerne op te knappen.Een verkoelend moment onder de zinderende zon bij het planten van de mangroveplantjes.Projectleider Joyce Toelsie was de enige vrouw tussen zes militairen en drie burger-vrijwilligers. Na zeventien dagen keert ze met gemengde gevoelens terug. “Ik wil eigenlijk niet weg, het is hier zo rustgevend,” zegt ze. Wat haar bijzonder raakt, is dat de plek waar ze drie jaar geleden werkte, inmiddels bijna volledig is hersteld.Zonder water, natte tenten, geen comfortDe omstandigheden waren vaak zwaar. Er waren dagen zonder drink- of badwater omdat het niet had geregend en boten het gebied niet konden bereiken. Op de tweede avond waren de tenten, matrassen en een deel van de voedselvoorraad doorweekt. Kleren waren nat, sanitaire voorzieningen minimaal.Toelsie: “Er zijn zoveel mensen die willen komen, maar ze willen de ontberingen niet. Je moet het hart op de juiste plek hebben om dit werk te doen. Willen en kunnen zijn twee verschillende dingen.”De mampira’s trotserend en al wachtend op het getij om de boot vlot te trekken.Achter Amandra en Merki kreekDhasanwa ligt afgelegen, achter de gebieden die lokaal bekendstaan als Amandra en Merki kreek. Vanuit Nieuw Nickerie is het gebied met een 200 pk-motorboot in twintig minuten te bereiken bij hoogwater. Met een vissersboot duurt het ruim een uur.Het werk was oorspronkelijk gepland voor zeven dagen. Uiteindelijk bleken er vijftien dagen nodig, plus twee extra dagen wachten op het juiste getij om de SK-boot waarmee ze werkten uit de kreek te krijgen.