Die ene persoon

door

ROZENGEUR / Gerold Rozenblad

Hoop is uitgestelde teleurstelling, wordt vaak gezegd. En wie hoop had dat tenminste het begin van de zittingsperiode nieuw elan zou uitstralen, kwam bedrogen uit. Als dat nieuwe elan er toch nog komt, dan zal het vanuit een achterstand komen. Want het begon zoals ons bekend is. Gekrakeel over de orde en de traditionele harde hand om dit neer te slaan. We kennen het niet anders. Wat mogelijk nieuw was, is dat we kennelijk op de vertrouwensladder één of meerdere treden zijn afgedaald. Stembriefjes werden getoond om aan te geven dat mensen niet zijn ‘gekocht’. Dat was kennelijk de enige manier om zekerheid te hebben dat het gegeven woord gestand doet.

Dat laatste om één persoon. Je zou denken dat in deze periode het vooral zou gaan om de persoon die mogelijk de nieuwe president zal worden. Maar het gaat helaas om totaal iemand anders. Ook tijdens deze eerste vergadering. Immers, terwijl iedereen ervan overtuigd is dat hij niet twee functies, nota bene van twee verschillende pijlers van de staat, tegelijk kan vervullen, meent hij dat hij dat wel kan. Stoer kwam hij op het laatste moment de zaal binnengelopen, wetend dat iedereen zich afvroeg wat zijn ‘move’ zou zijn. En die aandacht…daar smelt hij bij. We kunnen ons nog die ‘poti en baka’ herinneren toen hij vijf jaar terug zijn naam met functie de eerste keer op tv zag.

“Het is een pokerspel geworden met meerdere spelers aan de tafel en elk met zijn kansberekening”

En nu wil hij nogeens gaan voor poti en baka. Koste wat kost. Het maakt dan niet uit dat de bus reeds optrok toen hij rennend zich nog erbij kon voegen. Wars van alle afspraken zal en moet hij zijn zin krijgen. Liever woordbreuk naar alle andere partners waarmee reeds afspraken waren, dan niet toegeven aan zijn eis. Er wordt hoog spel gespeeld. Volgens die ene persoon wordt nog gesproken. Volgens de rest is alles reeds besproken. Zeker wanneer je bij toetreden hebt aangegeven dat functie niet uitmaakt, wordt gedacht. Het kan snel verkeren, blijkt nu.

Dus moeten we allemaal wachten wat op de eerstkomende vergadering over pakweg een week zal gebeuren. Immers, de tegenstander zit op het vinkentouw en geeft zich maar niet gewonnen. Dus over een week kan van alles gebeuren. Die ene persoon kan tot het einde hard ball spelen. Maar hij kan ook verrast worden door de tegenstander die er geen heil meer in ziet om naar de VVV te gaan. Het is een pokerspel geworden met meerdere spelers aan de tafel en elk met zijn kansberekening. Zeker wanneer in een week geen uitkomst zal zijn en de zaak naar de alles bepalende VVV zal moeten gaan. Maar dan wordt alles of niets gespeeld. Ook voor die ene persoon…

roziegeur@gmail.com