Democratie te koop voor 15.000-18.000 euro: de waarborgsom bedreigt Surinames toekomst

door

Wie ow wie biedt? We starten de veiling van de Surinaamse democratie met 15.000 euro… Graag allemaal netjes in de rij! Wat levert een waarborgsom van 15.000-18.000 euro de Surinaamse democratie op? Hoe kan het dat deze kwestie, een paar maanden voor de verkiezingen, nog steeds niet goed geregeld is? Waarom wordt deze drempel opgeworpen? En waar blijven de gezamenlijke inspanningen van nieuwe partijen om deze belemmering te doorbreken? Zijn het ego’s die dit in de weg staan?
Waar blijven de geluiden van de VES en andere prominente maatschappelijke actoren, die doorgaans luid van zich laten horen over de oude politiek – de zogenaamde “Viagra-partijen”? Waarom zwijgen deze deskundigen nu over een onderwerp dat de kern van onze democratie raakt?
Machtsbehoud! JazekerMacht wordt niet cadeau gedaan; macht moet je verdienen, grijpen en verwerven. Wat zien we echter? De nieuwe politiek heeft geen potentie. Het ontbreekt haar aan daadkracht; impotentie alom. De kiesdrempel fungeert als een darwinistische filter: ben je financieel niet fit, dan is er geen plaats voor je aan tafel. Geen praatjesmakers, maar daadkrachtige leiders zijn nodig. Als je écht iets voor het volk wilt betekenen, laat dan eerst zien dat je je eigen zaken en die van je partij op orde hebt.
In mei 2025 staan de Surinaamse verkiezingen voor de deur. Deze zouden een viering van democratie, diversiteit en nieuwe stemmen moeten zijn. Maar de hoge financiële drempel van 15.000-18.000 euro voor politieke partijen om deel te nemen, werpt een donkere schaduw over dit democratische proces.
Een belemmering voor vernieuwingVoor gevestigde partijen met uitgebreide netwerken en financiers is 18.000 euro wellicht een beheersbaar bedrag. Voor nieuwe, opkomende partijen met beperkte middelen vormt dit echter een bijna onneembare hindernis. Deze financiële barrière sluit nieuwkomers uit en maakt van de politieke markt een gesloten bolwerk. Hoe kunnen frisse ideeën en innovatieve bewegingen floreren als ze al bij voorbaat worden buitengesloten?
Versterking van het politieke kartelDe waarborgsom versterkt het bolwerk van de oude politiek. Door nieuwkomers praktisch uit te sluiten, blijven de huidige machthebbers onaangetast, wat leidt tot politieke stagnatie. Democratie bloeit bij diversiteit en debat. Zonder nieuwe partijen die frisse ideeën en innovatie brengen, dreigt de democratie te verstarren.
De illusie van stabiliteitVoorstanders van de waarborgsom kunnen aanvoeren dat deze financiële barrière stabiliteit bevordert. Maar echte stabiliteit komt niet voort uit het beperken van deelname, maar uit het scheppen van een platform waarin diverse stemmen worden gehoord. Dit leidt tot veerkrachtigere besluitvorming en beleid.
Alternatieven voor een betere toekomstWat kan er gedaan worden om de democratie daadwerkelijk te versterken? In plaats van financiële obstakels op te werpen, kan Suriname systemen invoeren die participatie bevorderen, zoals crowdfundinginitiatieven voor politieke partijen of subsidies voor veelbelovende nieuwkomers. Een democratie die gebaseerd is op inclusiviteit en innovatie zal uiteindelijk sterker en duurzamer zijn.
ConclusieWaar zijn de goed getrainde, financieel sterke, en principiële politieke knokkers? Zolang zij de drempel van 15.000-18.000 euro niet kunnen slechten, verdienen zij geen aandacht. Politiek vraagt om daadkracht, niet om lege beloften. Suriname heeft al vijftig jaar te maken met leiders die enkel hun eigen zakken vullen.
Veel nieuwe partijen kampen met lege kieslijsten. Kandidaten zijn schaars en velen vrezen zich kandidaat te stellen. Activisten met een Nederlands paspoort doen zich voor als de nieuwe politiek, maar missen de bereidheid tot compromis – een essentiële eigenschap voor politieke leiders. Suriname blijft gevangen in een positionele politiek, waardoor de transformatie naar een principiële politiek nog lang op zich kan laten wachten.
De waarborgsom van 15.000-18.000 euro is een serieuze belemmering voor politieke vernieuwing in Suriname. Dit bedrag beperkt niet alleen de toegang voor nieuwe partijen, maar versterkt ook de macht van het bestaande politieke establishment. Voor een gezonde democratie is diversiteit onmisbaar. De vraag is: wil Suriname een democratie zijn die de toekomst omarmt, of een die zich vastklampt aan de status quo?
De oude politiek heeft laten zien dat zij nog steeds de touwtjes in handen heeft. Wie deze macht wil uitdagen, moet zich bewijzen. Dansjes en feestjes zijn niet genoeg. Je moet laten zien wie je bent, wat je wilt en hoe je het gaat doen.
De Surinaamse politiek is gangster, Darwin op steroïden; Get rich or die trying. Op z’n Surinaams: pay a waarborgsom of tjalah!
Dr. Ashwin Ramcharan RO