Democratie op z’n Surinaams: de ene ambtenaar krijgt brood, de andere een taart met kaviaar

door

Het salarissysteem in Suriname kent een prachtige logica: een doorsnee ambtenaar werkt zich vijf dagen per week in het zweet voor een schamele SRD 11.500, terwijl een lid van De Nationale Assemblée vrolijk SRD 144.000 per maand opstrijkt – waarschijnlijk voor het nobele werk van handopsteken, koffie drinken en af en toe een motie ‘in beraad’ nemen.

Wat een schitterend voorbeeld van moderne burgergelijkheid: het volk krijgt kruimels, de vertegenwoordiger het hele brood, met beleg én wijn erbij. Want waarom zou iemand die het land bestuurt niet twaalf keer zoveel moeten verdienen als de burger die het land draaiende houdt?

DNA-leden lijken steeds meer op een exclusieve club van verheven wezens. Ze zijn geen volksvertegenwoordigers meer, maar boven-volkse wezens met privileges. Voor hen geen wachtrijen bij de bank, geen zorgen over buskaartjes voor de kinderen, en zeker geen slapeloze nachten over rijstprijzen. Nee hoor, zij zweven daarboven, in hun airconditioned parlementaire wolk.

Maar hé – zolang de microfoon het doet en de camera draait, kunnen ze altijd nog verklaren dat “ze het doen voor het volk”. Alleen dan wel graag met SRD 144.000 motivatie per maand.

En de rest van Suriname? Die mag gewoon harder werken, minder klagen en vooral dankbaar zijn dat hun vertegenwoordigers zich in zulke luxe willen opofferen.