Debat of druktest

door

SERIEUS!? / Ivan Cairo

De verkiezingskoorts stijgt en daarmee ook het aantal politieke debatten op onze beeldschermen. Op papier klinkt het fantastisch: de kans voor de kiezer om de leiders te zien, hun standpunten te horen en een weloverwogen keuze te maken. Maar laten we eerlijk zijn: veel van deze debatten voelen meer aan als een overbevolkte snelkookpan dan een verhelderende discussie.ADVERTISEMENT

Het probleem begint vaak al bij de opzet. Podia overvol met een dozijn of meer kandidaten, lijsttrekkers of partijvertegenwoordigers, allemaal vechtend om schaarse spreektijd. De intentie om iedereen een stem te geven is lofwaardig, maar de realiteit is genadeloos: niemand krijgt de kans om écht iets zinnigs te zeggen.ADVERTISEMENT

“Hoe kan een politieke visie, een samenhangend plan voor de toekomst van het land, tot uiting komen in gefragmenteerde antwoorden van veertig seconden of drie minuten?”

Complexe vraagstukken – economie, gezondheidszorg, onderwijs – worden gereduceerd tot secondewerk. Een soundbite hier, een snelle sneer daar en de genadeloze secondewijzer dwingt de volgende naar voren.

Hoe kan een politieke visie, een samenhangend plan voor de toekomst van het land, tot uiting komen in gefragmenteerde antwoorden van veertig seconden of drie minuten? Het antwoord is simpel: dat kan niet.

Standpunten blijven noodgedwongen aan de oppervlakte, argumenten worden geamputeerd, voordat ze volledig zijn gevormd. Wat overblijft is een spervuur aan oneliners en algemeenheden, die weinig doen om de kiezer daadwerkelijk te informeren over de diepgang en uitvoerbaarheid van de voorgestelde plannen.

De kiezer kijkt toe, overladen met flarden informatie, maar zonder de rode draad, de filosofie, de visie die de verschillende standpunten met elkaar verbinden. De essentie van wat een partij drijft en waar ze het land naartoe wil leiden, blijft hangen als een onvervulde belofte, verstikt door de klok en het aantal concurrenten.

Heeft zo’n debat de kiezer geholpen? Of heeft het juist bijgedragen aan verwarring en het gevoel dat de politiek zich in oppervlakkigheden verliest? Zolang we politici op een overvol podium proppen en hun spreektijd beperken tot het absolute minimum, dienen deze debatten meer als een test van hun vermogen om onder druk te performen dan als een platform voor inhoudelijke uitwisseling. En de visie? Die blijft achter, verzuipend in de hectiek van de tijd.

ivancairo@yahoo.com