De vele molenstenen om Santokhi’s nek (5): Strubbelingen in de VHP

Het zal niet meevallen om in de schoenen van president Chandrikapersad Santokhi te staan. Hoewel hij continu beweert dat het de goede kant op gaat met het land, ziet hij zich voor steeds meer problemen staan. De molenstenen die inmiddels om zijn nek hangen, dreigen hem de das om te doen. In deze aflevering: zijn eigen VHP.

Tekst Armand Snijders

Beeld FB Chan Santokhi

De dreigingen komen voor Santokhi niet alleen vanuit coalitiepartner Abop – zoals al in 2020 werd verwacht – maar verrassend genoeg ook meer en meer vanuit de eigen VHP-kringen. Er bestaat binnen die partij al lange tijd de nodige weerstand over de wijze waarop haar voorzitter het land denkt te moeten runnen.

“Binnen de oranje muren rommelt het nog enorm en zou het na 25 mei 2025 tot een uitbarsting kunnen komen”

Vooral de manier van leiding geven, is een enorme doorn in het oog: die is autocratisch en totaal niet in lijn met waar de partij oorspronkelijk voor staat, zo wordt gezegd. Santokhi heeft totaal geen oor voor kritieken die hij krijgt. Sterker nog: zijn wil is wet en hij bepaalt – met hooguit enkele partijgenoten die hij vertrouwt – wat er moet gebeuren en hoe dat gaat gebeuren. Wie het daar niet mee eens is, wordt aan de kant gezet.

In de afgelopen vier jaar tekende zich langzaamaan een machtsstrijd binnen de VHP af: de ontevredenheid binnen een deel van de partij en het bestuur wordt steeds groter en onder meer de uit Nederland afkomstige Robert Vishnudatt keerde zich openlijk tegen Santokhi. Echter, de door hem voorspelde VHP-revolte – waar velen binnen de oranje partij naar uitkeken – bleef uit.

Vishnudatt koos uiteindelijk eieren voor zijn geld en stapte over naar de nieuwe partij Leefbaar Suriname. Echter, het gemor binnen de VHP ging onverkort door, al gebeurde dat vooral achter de schermen. Want niemand wilde zijn eigen politieke toekomst op het spel zetten door de toorn van Santokhi over zich uit te roepen.

Volgzaam stemvee

Binnen de VHP-fractie in De Nationale Assemblee is die spanning goed voelbaar. Mahinder Jogi en fractievoorzitter Asiskumar Gajadien zijn het vaak roerend met elkaar oneens en vliegen elkaar regelmatig in de haren. Gajadien benadert het beleid van Santokhi – zeker voor een VHP’er – tenminste nog enigszins kritisch. Dit in tegenstelling tot Jogi en veel andere collega-parlementariërs, die zich gedragen als echte ‘Chanisten’ en alles goed proberen te praten van hun voorzitter, ook als het duidelijk aantoonbaar verkeerd is.

Overigens, van de twintig leden die de VHP in DNA heeft, is de helft nauwelijks of helemaal niet bekend in de samenleving omdat ze zelden (van zich doen) spreken. Ze zitten daar vooral als volgzaam stemvee voor de partij. Onder anderen Dew Sharman, Cedric van Samson, Mohammad Mohab-Ali en Harriët Ramdien zijn daar enigszins uitzonderingen op en roeren zich af en toe nog als ze het ergens niet mee eens zijn. Maar bij een uiteindelijke stemming volgen ze altijd wel de partijdiscipline. De mindere goden binnen de fractie – zo valt daar te beluisteren – worden vooral geacht geen kritische vragen te stellen. Zoals dat overigens ook bij de meeste andere partijen de ‘traditie’ is.

Valse veeg uit de pan

In het bijzonder Jogi hemelt Santokhi tot grote hoogten op. Maar hij slaat soms door, waardoor hij de partij meer schade berokkent dan voordeel brengt. Zoals recentelijk toen hij de NPS – waarvan hij beseft dat die partij een steeds grotere bedreiging gaat vormen bij de komende verkiezingen – een valse veeg uit de pan probeerde te geven. Hij meende dat de voormalige coalitiegenoot “twintig jaar leiding heeft gegeven aan Suriname”. “Het heeft niet erin geresulteerd dat wij vandaag een beter land zijn geworden. De armoede in Suriname is het resultaat hiervan”, aldus Jogi.

In feite gaf hij daarmee ook de VHP een trap na, want die heeft in Nieuw Front-verband meegeregeerd en onder Ronald Venetiaan de vicepresidenten Jules Ajodhia en Ram Sardjoe geleverd. Dus zij zouden in het geval de bewering van Jogi zou kloppen, medeverantwoordelijk daarvoor zijn.

Overigens, Jogi is teruggekomen op zijn eerdere besluit om zich niet meer herkiesbaar te stellen bij de komende verkiezingen, wat menig partijgenoot en vele kiezers teleurstelt. Want het verleden van de doorgewinterde volksvertegenwoordiger uit Saramacca, die vele stukken grond in de wacht heeft weten te slepen, is allesbehalve brandschoon.

Sterk in gronden inpikken

Gajadien zal in ieder geval de vlag niet hebben uitgestoken dat Jogi toch weer een poging zal doen om een zetel te bemachtigen. Hij ergert zich groen en geel aan zijn partijgenoot, die “sterk is in gronden inpikken”, zo zei hij in april 2023 op Radio ABC.

Jogi was daar uiteraard niet blij mee, waarop hij advocaat Irvin Kanhai in de arm nam om Gajadien zijn uitspraken te …

...