De stijging daalt

GANGA / Sharda Ganga
Dat was de kop van een bericht dat ik schreef ten tijde van de watersnoodramp in het binnenland, in 2006. Operatie Falawatra was de noodhulpoperatie en het was de eerste en enige keer dat ik zo dichtbij zoiets ben geweest. ‘De stijging daalt’, dat was het bericht dat via de radio werd doorgegeven vanuit één van de posten in de overstroomde gebieden. Het water bleef stijgen, maar minder hard dan daarvoor. Ik vond het een geweldige uitspraak.

Nu lees ik dat de inflatie daalt. Dat is precies hetzelfde als toen met het waterpeil in de Surinamerivier: de stijging van de prijzen gaat minder hard dan voorheen, maar het belangrijkste is: de prijzen blijven stijgen. Vergeleken met juli betaalden we in augustus 0.3 procent meer voor het pakket goederen waarop het  Algemeen Bureau voor de Statistiek zijn berekeningen baseert. Vergelijken we vorig jaar augustus met augustus dit jaar dan betalen we nu ruim elf procent meer voor dat pakket, maar vergelijken we juli vorig jaar met de prijzen van juli dit jaar, dan betaalden we vorig jaar dertien procent meer.

Politieke zombies zijn die heren die elke vijf jaar tot leven komen, zich aansluiten bij wie ze wil hebben, en als ze nergens op een stoel terechtkomen,  gaan ze gewoon weer slapen tot vijf jaar later.

Dit jaar kon je dus met dezelfde hoeveelheid geld ruim elf procent minder kopen dan in augustus vorig jaar. Bij een salaris van SRD 6000 vertaalt dat zich in drie kippen minder, elke dag vier puntbroden minder, of het busgeld van één schoolgaand kind.Hoe je het ook draait of keert: we betalen meer, ook al is de wisselkoers gedaald en voltrekt zich een economisch wonder dankzij de regering, een wonder dat overigens alleen de regering ziet, zoals we intussen gewend zijn van zovele regeringen. Zij zien altijd mooie dingen die wij niet zien. 
Maar wacht even, schreef ik hierboven ‘is de koers gedaald’? Schreef ik ‘economisch wonder’? Want tussen het neerpennen van mijn beginzin op woensdagochtend en deze alinea op donderdagmiddag, gebeurde dat wat niemand had verwacht. En met niemand bedoel ik de regering en haar gelovigen. De koers is weer aan het stijgen. En niet met een paar centen, maar met meer dan een SRD in een paar dagen. Er is geen enkele reden voor de stijging, zegt de minister van Financiën en Planning, want ook nu geldt: koersstijgingen hebben geen enkele oorzaak volgens regeerders; koersdalingen zijn altijd het gevolg van hun noeste arbeid, hun briljant beleid, hun economisch financieel inzicht.
Eén gulden steeg de koers, zeg maar rond de vijf procent, vergeleken met de koers van twee dagen geleden, en gewoontegetrouw vlogen de prijzen in onder andere bouwmaterialenzaken meteen omhoog. Volgens een geinterviewde winkelier was hij genoodzaakt de prijzen meteen met 20 procent te verhogen, want ja, die douanekoers hè? En zo beginnen we aan onze volgende cyclus van ellende, het is net een natuurwet.
Weet je wat ook een natuurwet is, zo betrouwbaar als eb en vloed? De opwekking van politieke zombies naarmate de verkiezingen naderen. Vijf jaar lang hoor je niets van ze, en plots zijn ze daar in onze kranten, onze hersencellen beschadigend: Nain, Nasibdar, Wangsabesari, ik wil bijna zeggen Sapoen, maar die heeft toch nog bij elke moeder-,vader-, kinderdag, elke Phagwa, Ied, Marrondag, enfin, u kent het rijtje, het een en ander laten verschijnen in een krant. Politieke zombies zijn die heren (allemaal heren hè) die elke vijf jaar tot leven komen, zich aansluiten bij wie ze wil hebben, en als ze nergens op een stoel terechtkomen,  gaan ze gewoon weer slapen tot vijf jaar later.
Meneer Brunswijk ontvangt ze met open armen. Ze hebben een toegevoegde waarde zegt hij. Met dit nieuwe kiesstelsel telt elke stem. Dus als ze samen 2000 stemmen bij hem binnenbrengen kan dat zomaar het zetje zijn voor een extra zetel. Waarmee meneer Brunswijk nogmaals duidelijk maakte voor de mensen die het nog steeds niet begrijpen: het gaat hem echt niet om de inhoud, het gaat om de stemmen, om het beklimmen van zijn troon. Let the games begin.
gangadwt@gmail.com