De schandalige situatie bij de Esther Stichting: de regering faalt opnieuw

door

De situatie bij de Esther Stichting is niets minder dan schandalig en beschamend. Ooit opgericht als opvang voor leprapatiënten, is de stichting inmiddels uitgegroeid tot een toevluchtsoord voor mensen met een beperking, personen zonder beperking en alleenstaande vrouwen met jonge, schoolgaande kinderen.
Wat is de huidige status van de Esther Stichting?Het management disfunctioneert op alle fronten. De directeur wordt zelfs verdacht van het verduisteren van middelen. In plaats van daadkrachtig op te treden, kiest de regering ervoor om weg te kijken. Tot op heden zijn er geen concrete maatregelen genomen om de zorgcontinuïteit binnen de instelling veilig te stellen. De bonden luiden de noodklok, maar worden genegeerd. Duidelijke communicatie vanuit de overheid ontbreekt volledig.
Minister Ines Pané van Sociale Zaken en Volkshuisvesting (Sozavo) heeft nog geen enkele publieke verklaring afgelegd over deze ernstige situatie.
Ondertussen werkt het zorgpersoneel slechts van 7.00 tot 15.00 uur, waarna bewoners die afhankelijk zijn van hulp, overgeleverd zijn aan de inzet van vrijwilligers. Dit is ontoelaatbaar.
De enige zichtbare actie van minister Pané?Een bezoek in partijkleuren en het uitdelen van fruit aan bewoners. Een sympathiek gebaar, maar volstrekt ontoereikend en respectloos gezien de ernst van de omstandigheden. De bewoners hebben recht op structurele zorg, niet op goedkope publiciteitsstunts.
Suriname heeft zich gebonden aan internationale verdragen die de rechten van kwetsbare burgers moeten beschermen. Toch worden deze verdragen schaamteloos genegeerd. De staat Suriname is rechtstreeks verantwoordelijk voor het welzijn van de bewoners van de Esther Stichting – en faalt daarin op alle fronten.
Ook een presidentiële commissie bracht een bezoek, bracht medicijnen mee en liet het terrein reinigen. Maar echte structurele oplossingen zijn uitgebleven. De problemen zijn niet verholpen; de nood blijft onverminderd groot.
De waarheid is simpel: niemand binnen deze regering voelt zich werkelijk verantwoordelijk. De situatie bij de Esther Stichting blijft onveranderd. De bewoners worden in de steek gelaten door hen die juist hun bescherming hadden moeten garanderen.
De regering moet zich diep schamen.
Er is geen tijd voor loze beloften, maar directe, tastbare actie.Het recht op waardige zorg is immers geen gunst, het is een grondrecht!!
Gloria Bottse