DE RUIM 100 COMMISSIES, WERKGROEPEN VAN SANTOKHI

door

Aanstaande zondag kiest Suriname een nieuw parlement, maar de regeringsperiode van president Chandrikapersad Santokhi, laat een bestuurskundige warboel achter. In vijf jaar tijd riep hij bijna 100 commissies, werkgroepen en stuurgroepen in het leven. Transparantie en resultaatgerichtheid bleven uit, terwijl de kosten voor de overheid, de pan uit rezen. Volgens onderzoek van Parbode, heeft president Santokhi sinds zijn aantreden in 2020, minstens 92 werkgroepen, commissies en stuurgroepen ingesteld ter ondersteuning van zijn beleid. Gemiddeld was de levensduur van een commissie acht en halve maand en die van een werkgroep, elf maanden. Maar wat deze structuren precies hebben opgeleverd, is onduidelijk.
Bestuurskundige August Boldewijn is scherp in zijn oordeel: ‘’Een commissie moet resultaatgericht zijn. Een werkgroep moet onderzoek doen en aanbevelingen formuleren. Die termen zijn niet willekeurig in het leven geroepen. Toch gebruikt Santokhi ze kriskras door elkaar. Het is een à la kondre bravoe geworden. Iedereen doet maar wat hij wil.”
Ook de Communicatie Dienst Suriname (CDS) draagt bij aan de verwarring. In officiële communicatie worden de termen ‘werkgroep’ en ‘commissie’ door elkaar gebruikt. Soms duikt zelfs de term ‘presidentiële stuurgroep’ op, zonder dat wordt uitgelegd, wat een presidentiële stuurgroep precies inhoudt of hoe die zich verhoudt tot de andere vormen.
Achter deze bestuurlijke chaos gaat een stevige kostenpost schuil. De loonsom voor ambtenaren is in deze regeerperiode verdubbeld: van SRD 600 miljoen naar SRD 1,2 miljard per jaar. Dit komt door loonsverhogingen, de benoeming van extra hooggeplaatste ambtenaren én de aanstelling van commissieleden, die vaak ook worden uitbetaald.
Bestuurskundige Eugène van der San is kritisch: “Het probleem wordt niet fundamenteel aangepakt. Werkgroepen moeten een formele benoemingsbeschikking hebben om namens de president te kunnen optreden. Ik betwijfel of dat bij al deze commissies het geval is. Het lijkt erop dat er ook groepen zijn die informeel functioneren, maar naar buiten toe als officiële commissies worden gepresenteerd.”
De wildgroei aan overlegstructuren lijkt daarmee minder een instrument van goed bestuur dan van politieke controle. Veel van de ingestelde groepen verdwijnen geruisloos, zonder publiek eindverslag, evaluatie of zichtbare beleidsimpact. Vragen over transparantie, effectiviteit en besteding van publieke middelen blijven onbeantwoord. Nu de kiezers zich zondag uitspreken over het beleid van de afgelopen vijf jaar, dringt de vraag zich op: Is dit het bestuursmodel waarmee Suriname vooruitkomt? Of was het creëren van commissies vooral een manier om schijnbare daadkracht te tonen, zonder daadwerkelijk verantwoordelijkheid te nemen? De tijd is verstreken. Het oordeel ligt nu bij het volk.
The post DE RUIM 100 COMMISSIES, WERKGROEPEN VAN SANTOKHI ..