De kogel is door de kerk…

De diagnose van de ziekte is bindend verklaard en nu staat een nieuw team van heelmeesters in de startblokken om de chronische aandoening, waar tot nu toe geen kruid tegen gewassen leek, alsnog te lijf te gaan.
Het is een proces dat het leven van patiënt Emarinus ingrijpend kan veranderen. Het vereist aanpassing, acceptatie van nieuwe behandelwijzen én maatschappelijke aanvaarding, met steun van de omgeving. Het is belangrijk om open te communiceren — zowel over de ziekte als over de emoties die ermee gepaard gaan.
Maar de omgeving dient op haar hoede te zijn voor zachte heelmeesters.Dit is in feite een waarschuwing dat er soms stevig moet worden ingegrepen om een probleem op te lossen. Als de heelmeesters te ‘zacht’ te werk gaan — door halve maatregelen te nemen — kan dat ertoe leiden dat de situatie alleen maar verslechtert. Het probleem ettert dan door, aanvankelijk misschien ongemerkt, totdat blijkt dat het alleen maar erger is geworden.
Dan hebben de zachte heelmeesters stinkende wonden gemaakt. Wonden die niet goed en grondig worden behandeld, raken ontstoken en gaan daardoor stinken. De ‘zachte’ aanpak van de heelmeester is op het moment zelf wellicht minder pijnlijk voor de patiënt, maar veroorzaakt later juist méér pijn.
Het spreekwoord ‘Zachte heelmeesters maken stinkende wonden’ zal, naar mag worden aangenomen, algemeen bekend zijn. De les daarvan is dat een probleem het best meteen en doortastend aangepakt moet worden — in plaats van met halve maatregelen — ook al is dat op korte termijn moeilijk of pijnlijk voor de betrokkenen.
Met heelmeesters worden in dit spreekwoord oorspronkelijk ongediplomeerde artsen bedoeld. In de context van dit stuk slaat het op personen die geen arts zijn, maar wel beweren mensen te kunnen genezen. Anders gezegd: kwakzalvers — incompetente figuren die denken problemen te kunnen oplossen, terwijl ze totaal geen benul hebben van hoe deze in elkaar steken.
Effectieve probleemoplossing vereist inzicht in de oorzaken, het erkennen van verschillende perspectieven, en het vinden van een oplossing die voor alle betrokken partijen acceptabel is.
En de noodlijdende Emarinus heeft al zijn hoop gevestigd op de nieuwe heelmeesters — want hoop doet leven, nietwaar? Maar de heelmeesters hebben besloten om het hulpprogramma Infuus Maakt Fit, waarop het voortbestaan van de patiënt afhangt, af te breken. En dat met als reden de veronderstelling dat de erfelijke aandoening waar de zorgbehoevende aan lijdt, wel een generatie zal overslaan!
IJdele hoop die kan omslaan in uitgestelde teleurstelling? De tijd zal het leren.
Nu mag u gerust vergeten wat hier allemaal staat, als u maar onthoudt wat er níet staat.
George Orie

...