De hardnekkigste leugen van de regering: Schuldherschikking met China nog altijd niet rond

door

Ondanks alle beweringen van de regering, met president Chandrikapersad Santokhi en minister Albert Ramdin van Buitenlandse Zaken, International Business en Internationale Samenwerking voorop, dat de schuldherschikking met China volledig is afgerond, blijkt het tegendeel waar te zijn. Want minister Stanley Raghoebarsing van Financiën en Planning heeft bevestigd dat de onderhandelingen met de Chinezen over de betalingstermijnen en voorwaarden voor 2025 nog altijd in volle gang zijn.

Tekst Armand SnijdersADVERTISEMENT

Beeld kabinet van de presidentADVERTISEMENT

De schuldherschikking met China was eind vorig jaar volgens regeringsvertegenwoordigers eindelijk rond nadat de documenten daartoe met de Chinese ambassadeur Lin Ji in Suriname waren getekend. Daarmee zou een einde gekomen zijn aan hét hoofdpijndossier waar Santokhi en zijn regering al sinds het begin mee opgescheept zaten. Maar wéér was dit een onjuiste weergave van de feiten, want het bleek om gedeeltelijke afspraken te gaan.

“Het is aan een volgende regering om de echte Chinese waarheid boven water te krijgen”

Het ging slechts om de zogenoemde fase 1 waarvoor werd getekend. Die heeft te maken met alle achterstanden die Suriname had lopen tot 2021 én herschikking van de betalingen die gedaan moesten worden van 2022 tot 2024. Er waren voor zowel de aflossingen als rentebetalingen nieuwe afspraken gemaakt.

Op het verkeerde been

Raghoebarsing heeft aangegeven dat nu dit is afgehandeld, Suriname aan fase 2 kan beginnen. En nu pas kan gesproken worden over vervolgafspraken, die nog vastgelegd dienen te worden. Daarmee duurt de verwarring voort die al tijden – schijnbaar bewust – wordt gecreëerd. Ogenschijnlijk met als doel de bevolking op het verkeerde been te zetten. Want keer op keer is de indruk gewekt dat Suriname er helemaal uit was met de Chinezen. Dat was dus een pertinente leugen.

De Chinese schuld van ruim een half miljard US dollar was een deel van de bijna vier miljard US dollar aan verstrekte buitenlandse leningen die deels door de vorige regering waren achtergelaten. En die vanwege de financiële situatie van het land niet konden worden terugbetaald.

Beruchte Chinese schuldenval

Het plan van Santokhi om deze schulden te herschikken en ook een forse korting – een zogeheten haircut – daar op te krijgen, bleek in de praktijk lastiger dan het klonk. Geen enkele schuldeiser was van plan ook maar een cent in te leveren. Wel werden met veel landen en buitenlande instellingen die nog geld van Suriname tegoed hebben, nieuwe en soepeler aflossingsafspraken gemaakt.

Alleen met de obligatiehouders van Oppenheimer verliepen de gesprekken zeer moeizaam en werd uiteindelijk een deal gesloten waarbij een deel van de olie-inkomsten vanaf 2028 ingeleverd moet worden, om de totale schuld van inmiddels minimaal 912 miljoen US dollar af te lossen.

Reis naar China

China lag het meeste dwars van allemaal. De grootmacht voelde er weinig voor om een deal te sluiten en al helemaal niet met een haircut. Want dan zou ieder land dat in de beruchte Chinese schuldenval was getrapt dat ook willen. Eigenlijk vinden de Chinezen het wel prettig dat er landen zijn die de enorme schulden niet terug kan betalen. Daardoor behoudt het immers zijn grip op die landen.

De regering is doorlopend heel geheimzinnig geweest over de besprekingen met China. Via de Communicatiedienst Suriname werd de afgelopen jaren verschillende malen verzekerd dat de schuldherschikking ieder moment rond zou komen, maar elke keer bleek dat een fabeltje. Santokhi reisde in april vorig jaar zelfs met een omvangrijke delegatie naar de Azië, met als belangrijkste doel om met president Xi Jinping eindelijk de herschikking te bezegelen, zodat beiden hun handtekening konden zetten.

“Keer op keer is de indruk gewekt dat Suriname er helemaal uit was met de Chinezen. Dat was dus een pertinente leugen”

De echte Chinese waarheid

Maar uit de gezamenlijke verklaring die vanuit China werd gegeven, bleek dat er heel iets anders was bereikt. Er waren slechts notulen getekend waarin de gesprekken waren vastgelegd. Van een herschikkingsovereenkomst was nog absoluut geen sprake. Ook werd gesteld dat was overeengekomen ‘om de administratieve afhandeling zo spoedig mogelijk te arrangeren, hetgeen een formalisatie van wat thans is overeengekomen behelst’.

Toch wilden Ramdin en Santokhi het volk doen geloven dat er een deal was gesloten, al moest de Bibis-minister later toegeven dat het allemaal toch anders in elkaar stak. De verwarring was er desondanks niet minder om. De recente uitspraken van Raghoebarsing (onder meer in De West) leiden in ieder geval niet tot verheldering. Het is aan een volgende regering om de echte Chinese waarheid boven water te krijgen.