DE HAI KISI YU MOI COALITIE

door

De VHP wil nog niet naar huis (nog lang niet, nog lang niet). De inzet van sociale media en exponenten die de regering goed gezind zijn, om te mopperen over zowel de uitslag als de formatie, siert de partij geenszins. In een tijdspanne van slechts 24 uur, heeft men buitenlandse juristen, een oud-president en buitenlandse columnisten van stal gehaald om in globale bewoordingen, de bezwaren tegen de NDP, de NPS en hun voorzitters, af te keuren. Menig VHP’er en VHP-profiteur is dusdanig gewend geraakt aan het prestige, de privileges en de bevoegdheden van regeermacht, dat iedere andere situatie, ondenkbaar en onwenselijk is.
De huid verkopen voordat de beer geschoten is
Het moment dat NDP, NPS, ABOP, PL en A20 zich aan het publiek presenteren met een intentieverklaring, was voorbarig. Geen agendapunten, noch profielschetsen, noch departementverdelingen kunnen belicht worden. Het moment is ook zodanig ver voorafgaand aan het stemmen voor een deel van de functies die men verdeelt, dat er nog van alles kan gebeuren. Men is de huid aan het verkopen, lang voordat de beer geschoten is.
De sfeer rondom het geheel was er ook één van terug van weggeweest, een zucht van verlichting en een natrap in de specifieke richting van Santokhi en zijn loyalisten: een ‘hai kisi yu moi’ coalitie.
Tribalisme
De hokjesgeest en het groepsdenken komen op een giftige manier naar boven. Ondanks het feit dat achter de tafel inheemse afkomst en het Indonesisch bloed aanwezig waren en er in de partijen meer dan voldoende Hindoestanen en Chinezen aanwezig waren, reageerde men op het blok als een Afro-Surinaams onderonsje zonder enige diversiteit. Men spreekt over onmisbaarheid van het Hindostaans beheerst kapitaal, alsof de Hindoestaan verdampt of verdwijnt, als de ambtsketen rond de nek van Simons gehangen wordt. De reactie is niet minder lelijk. Afro-Surinamers wapperen in de richting van landgenoten alsof die ‘niet moeten denken dat het land van Hindostanen’ is. Haat, nijd en vooroordelen drijven een wantrouwige discussie vol tribalisme. Men plakt met veel te veel gemak een gehele bevolkingsgroep een intelligenteniveau op. Men praat met veel te veel gemak een gehele bevolkingsgroep een betrouwbaarheidsniveau aan. Men praat alsof afkomst een groep voor goed bestuur kwalificeert en een andere groep voor wanbestuur voorbestemt. Het geheel is walgelijk en achterhaald.
Spelregels
Zowel de oud-president, de topjurist als de columnist hebben gemeen dat zij niet de jongste meer zijn. Geen van hen heeft de moeite genomen een stemadvies te geven, of als wijsheid voorafgaand aan de verkiezingsdatum, met het volk te delen. Twee van hen kunnen je de prijs van spijsolie, een belkaart of een busrit in Paramaribo, niet vertellen. Men had geen van deze bezwaren te verkondigen, toen de VHP in 2020 voor Ronnie Brunswijk en zijn voorgeschiedenis koos. Democratie is geen grabbelton waar je een resultaat terug kan werpen om opnieuw te gaan grabbelen. Een uitslag moet gerespecteerd worden en zolang iedereen zich aan de spelregels houdt, moet men niet op zoek gaan naar spijkers op laag water. Men kan zich veel beter de vraag stellen wat men zelf, onder welke coalitie dan ook, voor Suriname kan betekenen. Heel Suriname.
The post DE HAI KISI YU MOI COALITIE ..