De grote China-leugen

door

DE NIEUWE CHINESE ambassadeur in Suriname, Lin Ji, heeft maandag zijn geloofsbrieven aangeboden aan president Chandrikapersad Santokhi. Tijdens de bijeenkomst wisselden de twee traditiegetrouw vriendelijke woorden uit waarbij het belang van de jarenlange historische relatie tussen beide landen werd benadrukt.
De jarenlange vriendschap en samenwerking tussen Suriname en China hebben geleid tot wederzijdse steun en diverse gezamenlijke projecten, werd gesteld. Suriname kan volgens de diplomaat uitkijken naar een “verdere verdieping van de wederzijdse relaties, met speciale aandacht voor initiatieven op het gebied van handel, infrastructuur en duurzame ontwikkeling”.

Maar daarmee staat de enorme schuldenlast, waarmee China de Surinaamse regering onder druk kan zetten – zo niet chanteren – nog altijd overeind

Opmerkelijk is dat met geen woord werd gerept over de steeds verder oplopende schuld die Suriname bij de Aziatische grootmacht heeft. Die is vooral ontstaan doordat de vorige regering met open ogen in de beruchte schuldenval van China was gelopen die niet terugbetaald kan worden.
De schuld bedroeg bij het aantreden van deze regering ruim 450 miljoen US dollar, maar is met boeterente inmiddels opgelopen tot ruim 550 miljoen US dollar. En daar zijn mogelijke nieuwe leningen die zijn afgesloten en de eventuele financiering van de brug over de Corantijnrivier niet bij opgeteld.
De regering is al sinds haar aantreden druk bezig om de schuld te herstructureren bij de Chinezen en het liefst een flinke haircut (korting) te krijgen, maar Santokhi en Ramdin vingen wat dat betreft bot in Beijing. China zette zelfs stevig haar hakken in het zand en eiste het volledige bedrag, zoals ook andere schuldeisers dat wilden. Alleen werden hier en daar de aflossingsvoorwaarden versoepeld.
Han Jing, de voorganger van Lin Ji, verzekerde in navolging van Santokhi en minister Albert Ramdin van Buitenlandse Zaken, International Business en Internationale Samenwerking (Bibis) tot vervelens toe dat een deal er elk moment kon komen. Maar dat was tegen beter weten in, want er werd nooit een handtekening onder een herschikkingsovereenkomst gezet en die zal – naar het zich laat aanzien – voorlopig ook niet getekend worden. In ieder geval niet in deze regeerperiode.
Santokhi en Ramdin brachten in april zelfs een officieel bezoek aan China en leider Xi Jinping, waarbij vooraf werd door de Bibis-bewindsman en het staatshoofd werd gezegd dat het tekenen van een schuldherschikkingsovereenkomst het hoogtepunt van deze reis zou zijn. Bij terugkeer werd dat herhaald, maar al snel werd duidelijk dat dit niet waar was.
‘Beide staatshoofden bevestigden in hun statements de afronding en ondertekening van de notulen met betrekking tot de schuld herschikkingsovereenkomst’, zo stond in een gezamenlijke verklaring. ‘Overeengekomen is om de administratieve afhandeling zo spoedig mogelijk te arrangeren, hetgeen een formalisatie van hetgeen thans is overeengekomen behelst.’
Hierna moest Ramdin wel door het stof en toegeven dat er geen uiteindelijke deal was getekend, waardoor deze affaire in de gemeenschap de naam ‘De grote China-leugen’ kreeg. En die sindsdien door partijen in stand wordt gehouden door er consequent over te zwijgen. Maar daarmee staat de enorme schuldenlast, waarmee China de Surinaamse regering onder druk kan zetten – zo niet chanteren – nog altijd overeind.