De Goede Week

door

KEVINS KIJK / Kevin Headley

Als kind vond ik het paasfeest somber: het werd niet zo uitbundig gevierd als kerst. Geen lichtjes, geen vrolijke liederen op de radio, geen leuke films of programma’s op televisie over het feest. Ik moest me rustig gedragen en in die periode mocht ik niet naar feestjes. Het ging vooral om de dood en daarna de opstanding van Jezus Christus te gedenken, waarbij de nadruk vooral lag op het lijden.ADVERTISEMENT

In de Goede Week, ook wel Stille Week genoemd,  gingen we bijna elke dag naar de kerk: eerst op Palmzondag, waarbij we een ‘palmtak’ mee naar huis kregen, dan op Witte Donderdag, waar ik moest toekijken hoe het Heilig Avondmaal werd gehouden. Ik mocht hieraan niet mee doen, omdat ik nog geen belijdenis had gedaan.

“Het traject van het lijden en de opstanding symboliseert voor mij ook: door moeilijke momenten gaan en toch keihard doorgaan met waar je mee bezig bent”

Op Goede Vrijdag gingen we in de middag naar de kerk, waarna we die, in bedrukte sfeer, verlieten; Jezus was namelijk gekruisigd. We aten geen vlees, maar vis, voor mijn moeder de juiste gelegenheid om herheri te maken. Op paasochtend vierden we de opstanding tijdens de paasdienst.

Een lichtpuntje voor mij was de paaseierenspeurtocht die hotel Torarica toen organiseerde, met aansluitend een paaslunch. Daar keek ik echt naar uit. We gingen wel eerst naar de kerk, wat voor mijn gevoel veel te lang duurde voordat we eindelijk weg konden. Maar het was wel iets dat het paasgebeuren voor mij toen aantrekkelijk maakte. Helaas, ik heb nooit wat gewonnen bij de speurtocht, maar dat maakte de activiteit niet minder leuk.

Als tiener vond ik het leuk om activiteiten te organiseren tijdens Pasen, vooral omdat ik actief was in de jeugdclub van de kerk. We organiseerden paasdiensten of andere bijeenkomsten, zoals paasbrunches na de kerkdienst. We stelden het menu samen en ook de optredens, zoals zang of voordrachten, die we tijdens de brunch deden. Het was gezellig om tijdens Pasen bezig te zijn.

Na het doen van mijn belijdenis mocht ik ook meedoen aan het heilig avondmaal. Dat vond ik speciaal: ik mocht eindelijk aan de grote tafel in de kerk staan en na de uitleg van de dominee een stukje brood eten en een glaasje, eigenlijk een slokje wijn drinken. Ik ervoer dat echt als: nu maak ik écht deel uit van de kerkgemeente.

Nu, als volwassene, los van hier en daar wat activiteiten die ik bezoek die een verbinding hebben met Pasen, sta ik langer stil bij de diepere betekenis van bepaalde aspecten van Pasen, zoals de hoop die de opstanding symboliseert en de mogelijkheid tot bezinning, ook als samenleving. Het traject van het lijden en de opstanding symboliseert voor mij ook: door moeilijke momenten gaan en toch keihard doorgaan met waar je mee bezig bent, met geloof in wat je doet, in het idee dat je offers ergens toe dienen.

Hoe je invulling geeft aan Pasen, is ieders eigen keuze. Voor mij is het reflecteren over het verleden, beseffen dat je deel bent van een groter geheel en vooral ook volharden in moeilijke periodes: het behouden van hoop. Maar ik ga ook een paasbrunch voorbereiden, omdat samen eten toch wel één van de mooie dingen is om te doen tijdens de feestdagen.

headleydwt@gmail.com