De geur van k*lie en de stank van politiek racisme

INGEZONDEN

K *lie, en dan bedoel ik kokosolie – de geur van een traditie, van roots. Maar in de politiek van Suriname krijgt diezelfde geur plots een andere lading: een geur van minachting, van raciale haat. Hoe schrijnend is het dat iets zo onschuldigs kan worden verdraaid tot een symbool van vernedering? Afgelopen zaterdag stond een activist op het podium van een partij die hij ooit – en nog vrij recent – fel bestreed. Een partij die hij bestempelde als corrupt en schadelijk voor het land. Maar nu had hij zich aangesloten bij datzelfde kamp. En daar, op dat podium, koos hij ervoor om niet alleen de zittende president te bekritiseren – wat ieders goed recht is – maar om een hele bevolkingsgroep te besmeuren. Openlijk, zonder schaamte, zonder correctie. En dat bij een partij die zichzelf graag presenteert als een symbool van nationale eenheid.

De president van Suriname is een Hindostaan. Zoals iedere politicus verdient hij het om beoordeeld te worden op zijn beleid, zijn keuzes en zijn daadkracht – of het gebrek daaraan. Kritiek is niet alleen toegestaan, maar noodzakelijk voor een gezonde democratie. Maar waarom wordt een complete bevolkingsgroep meegesleurd in het politieke moddergevecht? Er zijn genoeg Hindostanen die hem niet steunen, die geen lid zijn van zijn partij, die zelfs walgen van zijn beleid. Toch wordt een hele gemeenschap keer op keer over één kam geschoren.

De kritiek op de huidige regering, en vooral op de benoemingen van niet-competente personen in publieke functies, is volkomen begrijpelijk en ook terecht. Maar de haat die zaterdag werd geuit, was geen incident. Het is een patroon. Een patroon dat telkens opnieuw zichtbaar wordt wanneer een Hindostaan een vooraanstaande positie bekleedt, of dat nu in de politiek is of in het bedrijfsleven. Vooral op sociale media barst een vloedgolf van haat los, ongekend in omvang en felheid. Frappant is dat diezelfde kritiek uitblijft wanneer andere partijen precies hetzelfde doen. ABOP benoemt voornamelijk Marrons op sleutelposities, PL vult haar ministeries met overwegend Javanen – en niemand die er iets van zegt. Ook dát zou niet moeten gebeuren, maar dan blijft het vaak oorverdovend stil.

Het verdeel-en-heerssysteem in de Surinaamse politiek is ziekmakend. Ministeries en functies worden verdeeld als partijbezit, waarbij loyaliteit zwaarder weegt dan competentie. Dit moet stoppen. Niet morgen, niet over een jaar, maar nu. Het etnisch verdelen van functies is schadelijk en ondermijnt de toekomst van ons land. Daar zijn niet alleen de huidige regering, maar ook voorgaande regeringen debet aan. Maar dat geeft niemand het recht om een hele bevolkingsgroep over één kam te scheren.Wie we morgen kiezen, zou niet moeten afhangen van huidskleur. Niet van afkomst. Niet van kokosolie in hun haar. Maar van integriteit, kunde, daadkracht en de wil om Suriname vooruit te helpen.

Laten we eindelijk begrijpen: dit land behoort aan ons allemaal.

Vishay Hardwarsing

De redactie van de Ware Tijd stelt lezers in de gelegenheid stukken in te zenden ter publicatie. In principe worden alle ingezonden artikelen opgenomen, tenzij de inhoud schadelijk, kwetsend of beledigend is voor derden. Stukken die worden geplaatst komen niet noodzakelijkerwijs overeen met de mening van de Ware Tijd. De redactie behoudt zich het recht voor om stukken niet te plaatsen, of in te korten of te redigeren zonder dat die uit hun context worden gehaald.