De genegeerde opdracht van de kiezers aan de politiek

door

De kiezers hebben gesproken maar hun stem wordt niet geteld.  De uitspraak van de kiezers is: NDP en VHP moeten het samen doen.  Maar de politici beslisten anders.   Er is een wankele coalitie van zes partijen geconstrueerd met als hoofddoel, de VHP te isoleren.  De diepere sociale en economische achttergrond hiervan heb ik bij meerdere gelegenheden in deze column uit de doeken gedaan.
Morele crisis
Wat mijn partij, de NPS, betreft, er is zich bij ons een morele crisis aan het ontvouwen waarvan de consequenties nog niet voor iedereen duidelijk zijn.  Gregory Rusland heeft gedacht: voor een vicepresidentsschap of Oil and Gas ga ik wel even zitten applaudiseren in OCER. Ik ben teleurgesteld in de morele zwakte en politieke lafheid van de kaders van de NPS, die toestonden dat Rusland de partij voor een appel en een ei verkocht aan Atompai, daarmee de verdere achteruitgang van de partij versnellend.  Er hebben bij deze verkiezingen minder mensen op de NPS gestemd dan bij de vorige. De Nyun Pasi, de weg naar de NDP, heeft de gestadige achteruitgang van de NPS niet kunnen stuiten.  Vele slimstemmers keerden niet naar de NPS terug en onthielden zich mogelijk van stemmen.  De paar duizend stemmen die Atompai binnen bracht zouden hem op eigen kracht geen zetel hebben bezorgd en waren niet voldoende om het wegblijven van traditionele NPS-ers te compenseren.  Bij gebrek aan een visie voor vernieuwing van de NPS had Rusaldn maar een werkplan: het NDP model nadoen om de mofina terug te winnen.  Maar waarom zouden de mofina voor een namaak NDP stemmen als ze de echte nog hebben?  Het resultaat ligt daar.
In een volgende column ga ik dieper in op de morele crisis in de NPS. Voor vandaag berperk ik me tot een oproep aan alle politieke actoren die nu bezig zijn te jongleren met de stemmen van de kiezers om nooit te vergeten wat de voornaamste taak is van de politiek: zorgen voor veiligheid en vrede in het land.  Natievorming is de belangrijkste en meest verwaarloosde taak van de politiek.
In aanloop naar de verkiezingen heb ik meegewerkt aan een werkgroep van kritische  NPSers die de volgende doelen had:1) stemrecht voor individuele leden op het partijcongres 2) bestuursverkiezingen en 3) NPS positioneren als leidende kracht in een progressieve coalitie met SPS, DA91, Amazone Partij, BEP, DOE, alle partijen met  culturele, historische of persoonlijke raakpunten met de de NPS, met als doel een nieuwe meerderheid te constitueren op basis van de traditionele demografische basis van de NPS, de georganiseerde arbeid, de stedelijke middenklasse en de intelligentsia.
Helaas mislukte het project.  De verkiezingskoorts die deze keer eerder dan normaal toesloeg verhinderde elke geordende communicatie binnen de partij en daarbuiten. De etnische machtspolitiek kwam in vol ornaat ten tonele met een herhaling van het scenario van 1973, het jaar waarop de latente burgeroorlog begon waarin we nog steeds gewikkeld zijn.
Natievorming als basis van nationale ontwikkeling
Natievorming is  een zaak die steeds urgenter wordt.  De plaats van Suriname in de wereld staat ter discussie.  De olieindustrie maakt zich op om het roer over te nemen en onze politieke kongsi’s maken zich gereed om hun portie op te scheppen. Klimaatverandering bedreigt rote delen van onze leefwereld met overstromingen. Nieuwe groepen immigranten uit Latijns Amerika en Azie vormen nieuw uitdagingen op het stuk van natievorming.
Voordat we ooit kunnen profiteren van goud, hout, olie of wat dan ook in onze bodem, zullen we eerst ons huiswerk moeten maken.  We zullen onze samenleving politiek moeten herstructureren.  Onze overheid is te zwak om partij te bieden aan multinationale ondernemingen, de georganiseerde internationale criminaliteit en de invasie van vreemdelingen uit Azie en Latijns-Amerika, en misschien straks ook uit Nederland, als de raketten daar beginnen te ontploffen.
In de Surinaamse politiek zijn natievorming en integratie vanaf 1863 hoofdthema’s, die van generatie op generatie terugkeren, met name:

het bewaren van de zelfstandigheid tegenover machten van buiten,
het diversifiëren van de economische bedrijvigheid,
de emancipatie van achtergestelden,
immigratie,
interculturele differentiatie en integratie.

Integratie van etnische groepen en immigranten is noodzakelijk.  Deze integratie is niet in de eerste plaats culturele assimilatie, maar politieke accommodatie. Groepen immigranten, zoals de Brazilianen, Haitianen, Cubanen en Venezolanen moeten actief benaderd worden om hen te betrekken bij de politieke en economische ontwikkeling van het land, te beginnen bij de oplossing van problemen in de buurten waar ze wonen en werken.
Velen maken zich terecht zorgen over de culturele, economische en politieke underpinnings van onze natie.   De strijd tussen etnische kongsi’s van politici en kapitalisten verdeelt het volk in culturele kampen.  De etnische polarisatie heeft bij de afgelopen verkiezingen nieuwe hoogtepunten bereikt.
Werkgroep voor vernieuwing van de NPS
De werkgroep die de NPS wilde democratiseren …