De dynamiek van NDPplus: Ronnie versus Greggie op schoot bij Tante

In de afgelopen dagen vormden de perikelen rond de ondertekening van het regeeraccoord van NDPplus de hoofdmoot van het binnenlands nieuws. Ronnie Brunswijk, voorzitter van ABOP, weigerde te tekenen omdat hij het kennelijk niet eens was met het aandeel dat ABOP werd toebedeeld. Twee dagen later kwam het bericht dat hij alsnog getekend heeft.
Gregory Rusland, voorzitter NPS, kan ondertussen zijn enthousisme niet op. We zagen hem in de jaren waarin hij de portefeuille van volkshuisvesting beheerde niet in het veld voor het bekijken en bespreken van de problemen en mogelijkheden van huisvesting, maar hij bracht vorige week een orientatiebezoek aan Staatsolie terwijl hij nog niet eens in functie is.
Deze verwikkelingen werpen hun schaduwen vooruit op de toekomst. De voortekenen wijzen richting turbulentie. Dit terwijl het land de grootste behoefte heeft aan samenwerking tussen politieke actoren om de immense complexe problemen van het land aan te pakken, milieu, klimaatverandering, overstroming, onderwijs, gezondheidszorg, veiligheid.
Een kopje kleiner?
Op social media stormt het van commentaar. Op facebook, een graadmeter van de collectieve koortsen en wanen in de samenleving, zijn er berichten te zien van mensen die ervan genieten dat de koning van Marowijne door de NDP een kopje kleiner werd gemaakt. Mogelijk juichen ze te vroeg. Er zullen nog tal van momenten komen waar Bruns-wijk het Simons erg moeilijk zal maken. Er zijn berichten van mensen die hoop hebben dat Jenny Simons een goede president zal zijn, die meer sociale bewogenheid en inclusiviteit zal brengen in het beleid. Sommigen halen daarbij het feit aan dat zij een vrouw is. Een kennis van me plaatste juichende berichten op facebook. Hij vindt het een stap voorwaarts in natievorming dat twee “gemengden” (Simons en Rusland) de topfuncties krijgen , en nog een stap verder dat we een vrouw als president krijgen. Daartegenover zijn er berichten van mensen die niet veel van Simons verwachten, deels omdat de problemen immens zijn en deels vanwege de politieke cultuur die haar gevormd heeft. Ik voeg daaraan toe: de inherente instabiliteit van de machtspolitiek die wij in Suriname met elkaar bedrijven.
Middle class appeal?
De intrinsieke zwakheden van NDPplus
Zeker is wel dat het politieke vehikel dat de NDP geconstrueerd heeft nu al mankementen vertoont. De structuur en de dynamiek van deze coalitie kan gekscherend worden gekarakateriseerd als een van “Ronnie versus Greggie op schoot bijj Tante Jenny”. De twee belangtijkste partners van de NDP, namelijk ABOP en NPS, hebben beide intrinsieke problemen. De NPS verkeert in een morele crisis. De partij haalde, ondanks het binnenhalen van Milando Atompai en Diana Poki, minder stemmen dan bij de vorige verkiezingen. Daarbij komt dat Rusland niet garant kan staan voor het disciplinair stemmen van de Kandidaten die niet opgroeiden in de cultuur van de partij. De partij heeft met haar “nyun pasi” belangrijke delen van de stedelijke middenklasse van zich vervreemd. Intern is de partij zwak en slecht georganiseerd. ABOP is eigendom van één man. Toppers in de partij zijn niet happy met deze situatie maar hebben zich erbij neergelegd. Maar dat kan snel veranderen afhankelijk van omstandigheden. De NDP zelf is een reus met lemen voeten. Er lopen breuklijnen door de NDP. Wijlen voorzitter Bouterse hield het geheel bij elkaar. Het is de vraag of Jenny Simons dat ook kan. Zij heeft een imago dat middenklassers kan aanspreken, maar is niet echt het type waarnaar de mofina uitkijken. De mafia is niet echt happy met haar. De breuklijnen zijn door de omstandigheden tijdelijk minder duidelijk, met name door het vlak na elkaar volgen van veroordeling van Bouterse, zijn overlijden en de verkiezingen. De sentimenten daardoor opgewekt hebben voor het moment de onderliggende tegenstellingen overdekt. Of Jenny Simons in staat zal zijn het geheel op langere termijn bij elkaar te houden valt nog te bezien.
Zwak regeeraccoord
Het regeeraccoord dat op maandag 23 juni 2025 werd ondertekend is vaag en gaat niet in op de meest prangende vraagstukken van het land.. Het document is tekenend voor de haast waarmee men te werk gaat. Het document maakt niet duidelijk wat we concreet kunnen verwachten ten aanzien van goud, oil and gas, kwik, infrastructuur, enzovoorts. Men heeft haast, men wil zo snel mogelijk overnemen. De discussies over concretee maatregelen zullen daarna wel komen, zo denkt men. Voor een stabiele coalitie is het nodig dat partijen vooraf tot overeenstemming komen en daarna gaan regeren. Dat proces kan soms maanden duren. In Suiname gaan we eerst regeren en dan zien we wel verder. Dit is een recept voor politiek problemen. Vage woorden zoals “Goed bestuur” , “Decentralisatie” en “Burgerparticipatie” worden als hoofdpunten genoemd, zoals in vrijwel alle regeeraccoorden in het verleden.
Decentralisatie is een oude koe, die weer van stal wordt gehaald. Tijdens mijn leven heb …

...