DE DEURKNOP WEGDRAGEN

Het is een slepende gewoonte in het nadeel van het land geworden, om bij vertrek door politici, zelfs de deurknop weg te dragen. Het moment dat politiek machtsbehoud buiten bereik raakte, begon in het verleden de zelfverrijking nieuwe vormen aan te nemen. De partij van de nieuwe president nam daar het voortouw in. 2020 is nog vers genoeg in het geheugen om te herinneren hoe er huisgehouden is. Maar in de korte periode tussen de telefooncoup en nieuwe verkiezingen is er al nagetafeld door hongerige kleptomanen en vervolgens is bij de aftocht van Wijdenbosch, al heette die toen tijdelijk NDP’er, het nodige verdwenen.
Klaarblijkelijk doet slecht voorbeeld slecht volgen. Er is in keiharde wetgeving vastgelegd, dat oud-functionarissen niets meer mogen overkopen dat in gebruik was tijdens hun functie, want misbruik werd te gortig. En ondanks dat de geest van de wet helder is, verschuilen Santokhi en Brunswijk zich achter het feit dat de wet pas bij het einde van de volgende vijf jaar in werking zal zijn getreden. Niet menselijke beschaving, politieke beeldvorming of de rechtmatigheidsgedachte achter de wet tellen voor deze dames en heren, maar alleen een absoluut, letterlijk, actueel geldend juridisch verbod met directe consequenties. Zelfs de woorden van de initiatiefnemer van de wet, uit de eigen gelederen, hebben de vertrekkende regeerders niet op andere gedachten kunnen brengen.
Maar wat willen we ook als we komen van een voorgeschiedenis waarbij de tegenstanders in het holst van de nacht busjes parkeren voor de Centrale Bank, kantoormeubilair wegdragen, opnameapparatuur en gegevensdragers wegmaken en contanten verduisteren? De woekercontracten en de last minute benoemingen zijn echt niet onder de VHP geboren.
Inmiddels vertellen zowel de NDP als de NPS een verhaal van wedergeboorte. En wie naar de toelating van de nieuwe assembleeleden gekeken heeft, ziet inderdaad hier en daar een nieuw gezicht. Sommige NDP’ers van het eerste uur en sommige NPS’ers van het eerste uur zijn er niet meer bij. De hele samenkomst is in zekere zin iets wat, onder de verhoudingen van tien jaar geleden, moeilijk in te denken zou zijn geweest. Maar tegelijkertijd stemt een diepere blik op de tribune, de koffiekamer en de wandelgangen ons niet bepaald hoopvol. Is daar niet een oud-minister te vinden die van hongerstaking naar helikopter ging in mum van tijd? Zien we daar niet de dirigent van de roofovervallen en de drugspartijen? Horen we het zwijgzame gefluister van die a-politieke waakhond die voor ieders veiligheid zorgdraagt op de achtergrond? Is daar misschien skalian stiefzoon? Of Waka Pasi Wenke? Zoveel bekende intenties van zoveel bekende gezichten.
Ons bekruipt het gevoel dat wat niet nagelvast en zwart op wit vastgelegd en vastgeketend wordt, over vijf of over tien jaar vervliegt zonder spoor. Laten we dat dan ook vóór zijn. Laten we de bepalingen van anti-corruptie over vermogen en inkomen en de regels betreffende geldelijke voorzieningen en comptabiliteit, die overname verbieden, van alle handen en voeten voorzien om ons staatsbezit veilig te houden. Nu en in het uur van hun vertrek. Want als fakkeldragers waterdragers kunnen worden, is van alles mogelijk.
The post DE DEURKNOP WEGDRAGEN ..

...