De Commissaris Weytingweg: symbool van beleidsstilstand

De Commissaris Weytingweg kan als metafoor worden gezien voor de administratieve en politieke lagen waar beleid ontstaat, maar waar uitvoering hapert. Hier worden documenten opgesteld, plannen besproken en persconferenties gehouden. Maar de afstand tot de realiteit in dorpen en woonwijken, blijft groot. De tegenstelling is schrijnend: beleidsstukken schitteren in kantoren, terwijl burgers letterlijk en figuurlijk vergiftigd blijven door kwik in hun leefomgeving. Het systeem van “wegen, kruispunten en blokkades” in beleid en bureaucratie, zorgt ervoor, dat maatregelen nauwelijks effect sorteren op lokaal niveau.
Internationale vergelijking en druk
Ook buurlanden zoals Frans-Guyana en Guyana worstelen met vergelijkbare kwikproblemen. Internationale organisaties zoals de UNDP en het WWF blijven druk uitoefenen op Suriname, maar de interne politieke en economische belangen, vertragen concrete maatregelen.
Een land dat spreekt, maar niet luistert
Suriname voldoet formeel aan internationale verplichtingen en presenteert ambitieuze beleidsplannen. In de praktijk blijft de overheid echter zwijgen over de ernst van de lokale situatie en worden onderzoeksresultaten vertraagd, of niet openbaar gemaakt. De centrale vraag is niet of Suriname beleid voert, maar voor wie dat beleid daadwerkelijk werkt. Beleidsambities schitteren op conferenties, terwijl de mensen die het meest getroffen worden in de schaduw blijven staan — stil, vergiftigd en ongezien.
Beleid op papier
Officieel stelt de Surinaamse overheid dat ze kwikgebruik wil terugdringen, schadelijke blootstelling wil minimaliseren en duurzame alternatieven wil stimuleren. Nationale actieplannen via NIMOS en in samenwerking met internationale organisaties schetsen een ambitieus beeld.
Trainingen voor goudzoekers en bewustwordingscampagnes zouden de risico’s moeten beperken, terwijl strengere controles en inspecties gepland zijn. Op internationale conferenties presenteert Suriname zich als voorbeeldig: het belooft transparantie, samenwerking en een toekomst zonder kwik.
Onderdrukking van onderzoeksresultaten
Tegelijkertijd tonen interne documenten en rapporten een andere werkelijkheid. Onderzoeken naar kwikniveaus in rivieren, vis en menselijke biomarkers worden vaak niet tijdig gepubliceerd, afgezwakt of zelfs achtergehouden.
Externe onderzoekers werden gewaarschuwd dat publicatie van resultaten “gevoelig lag”. Een anonieme bron binnen een onderzoeksinstelling noemt de situatie “ethisch problematisch”: kritische data wordt soms pas jaren later openbaar, waardoor beleidsmakers en burgers te laat of niet worden geïnformeerd over acute gezondheidsrisico’s.
De gevolgen zijn zichtbaar: kwikverontreiniging blijft een stil sluipend gevaar voor gemeenschappen in binnenlandgebieden, terwijl beleidsambities vooral op papier en conferenties glanzen.
The post De Commissaris Weytingweg: symbool van beleidsstilstand ..

...