De ala kondre supu van kandidaten.

Inner circle, trouwe dienaren en new arrivals
De politieke keukens van het land draaien op volle toeren.   Sommige keukens lijken op gaarkeukens. Andere hebben de ambiance van een straatstand of een ondro hoso affaire.   Ik merkte weinig verschil tussen de soepjes die ik hier en daar heb geproefd, of het nu was uit een groot vat van een gaarkeuken of uit een potje op een gasstelletje van een ondrohoso partijtje. Het was allemaal dezelfde ala kondre soep. De verschillen in smaak kwamen van toegepaste smaakmakers, maar de hoofdbestanddelen waren dezelfde in alle soepen. Er was hier en daar een kleine keuken met een menukaart waarop ook wat andere gerechten stonden. Ik heb niet alle keukentjes bezocht. Er zijn namelijk een heleboel bijkeukentjes van individuele kandidaten die hun eigen gerecht promoten.
De soep waarover ik het in deze adyers tori heb is de soep van de politieke beloften, plannen, beleidsdocumenten, verhalen, symbolen, propagandamateriaal, kandidaten en sponsoren. Dit jaar hebben partijen het woord “Nieuw” prominent in hun leuzen-soep..
Team of samenraapsel?
Ik heb de DNA kandidatenlijsten van enkele partijen binnen en buiten het Parlement gezien. De gevestigde partijen hebben doorgaans hun voorzitters als lijsttrekkers geplaatst. Partijen doen hun best vrouwen en mensen van verschillende etnische groepen op de lijst te hebben. Er is één partij die een lijst met uitsluitend vrouwelijke kandidaten presenteerde. Op de meeste lijsten kwam ik enkele mensen tegen die bekend staan als capabel. Hier en daar zag ik mensen die met justitie in aanraking zijn geweest of betrokken waren bij corruptieschandalen. Van de meeste mensen had ik nog nooit gehoord. Opvallend is dat alle partijen in het parlement, de VHP, de NDP, de NPS, de BEP en ABOP en PL, mensen van buitenparlementaire partijen op hun lijsten hebben geplaatst. Zo staat bijvoorbeeld Jeffry Vorswijk van de Nationale Bundelingspartij Suriname (NBPS) op de lijst van BEP en kregen mensen van DRS en SPA een plek op de lijst van NPS. Verder zien we dat verschillende partijen plaatsen gaven aan bekende Surinamers, mensen met enige naam en faam.    De nefroloog Goerdat staat hoog op de lijst van ABOP en de spraakmakende Maya Parbhoe prijkt op de lijst van de NPS.
Al met al hebben de partijen gezamenlijk een bont gezelschap van zevenhonderd DNA Kandidaten aan het volk gepresenteerd. Dat is op zich een heuglijk feit.
Ook positief is dat het de nieuwe combinaties van DOE, A2020 en PRO en van OPTSU (Palu en drie andere partijen) gelukt is gemeenschappelijke lijsten samen te stellen. Dit is een vermeldenwaardige prestatie en de lessen die hierbij geleerd worden kunnen in de toekomst bijdragen aan betere en sterkere bundelingen.
DA91, de enige partij met een profiel
Hoe krijg je in dit land een groep van zevenhonderdplus DNA kandidaten bij elkaar?   Waar vind je in dit land zevenhonderd plus DNA Kandidaten die voldoen aan de profielen van deskundigheid, integriteit, taalvaardigheid, beschaafdheid, mensen die weten hoe de maatschappij in elkaar zit en welke issues er spelen, die beleidsdocumenten kritisch kunnen beoordelen en complexe issues in begrijpelijke taal kunnen uitleggen. De partijen hebben het voor elkaar gekregen. Maar als ik naar de lijsten kijk dan vraag ik me af wat de grootste gemene deler is. Wat is het dat deze mensen bij elkaar houdt, meer dan het feit dat ze op dezelfde lijst staan. Wat is het dat zorgt voor de onderlinge binding, wat maakt dat het geheel meer is dan een samenraapsel. DA91 is voorzover ik weet de enige partij die met een profiel gewerkt heeft.
Inner circle, trouwe werkers en new arrivals
Laat me de lijst van mijn partij als voorbeeld nemen. Ik verdeel de mensen op de lijst in drie groepen i) inner circle 2) trouwe veldwerkers 3) new arrivals. De inner circle bestaat uit vertrouwelingen van de voorzitter. De trouwe werkers zijn al jaren bezig in het veld,, zoals ivanildo Plein en Ernesto Muller. En de new arrivals zijn mensen als Diana Pokie, Maya Parbhoe.en Henry MacDonald.
Maya Parbhoe
Ik heb begrepen dat de kandidaten met hun eigen middelen hun persoonlijke campagnes voeren. Ambassadeur Henry MacDonald, een van de newcomers, vindt dit een goede zaak. De betrokkenheid van de gekandideerden wordt daardoor bevorderd, stelt hij. Voorzitters van partijen krijgen minder te bepalen. Het democratisch gehalte van de partij neemt toe, zo meent Mac Donald. Hij heeft in zekere zin gelijk. Er is een verschuiving in de machtsverhoudingen tussen het bestuur en de kandidaten, in het voordeel van de kandidaten. Dat kan de democratie ten goede komen, maar ook negatieve gevolgen hebben.
Een van de negatieve effecten is, dat het voor de kiezer niet duidelijk genoeg is wat de partij gaat doen in de regering. Gaan ze Bitcoins invoeren als betaalmiddel, zoals …

...