De afterparty

door

ROZENGEUR / Gerold Rozenblad

Het schijnt vrijwel een ieder bezig te houden. Is het een oprechte move, of is het een meesterzet ? Het antwoord weten maar weinig mensen. Misschien slechts twee personen. Misschien slechts een! Want wie weet of Krishna inderdaad president wil worden ? Of ze echt wil gaan voor het ambt en zelfs bereid is daarvoor tegen Chan in te gaan. Want dat zal wel moeten. Immers, Chan wil een tweede termijn. ADVERTISEMENT

Als ze het meent, dan wil dat zeggen dat binnen de VHP de rapen gaar zijn. Als niet, dan krijgen de bedenkers van complottheorieën gelijk. Dan was het slechts een zet van Chan om mensen die hem niet meer zien zitten, maar toch de partij niet de rug toe willen keren, Krishna als alternatief te presenteren. Resultaat: minimaal stemverlies.   

“Lopen ze bij de VHP met dolken rond, bij de NDP zijn het slagersmessen. In beide partijen schijnt verkiezingswinst belangrijk te zijn, maar we moeten vooral bedacht zijn op de afterparty!”

Ik denk eerlijk gezegd niet dat het een zet is. Ik denk dat ze er echt voor gaat. Ook weiger ik mijn theorie los te laten die handelt over een beweging die reeds lange tijd de macht wil grijpen binnen de partij. In een recente column had ik hierover aangegeven dat sedert Papa Lach deze beweging op de loer ligt en de messen jaren aan het slijpen is.

Ram werd gedoogd omdat hij slechts een overgangsfiguur was en Chan kon niet worden bevochten omdat er geen goede, sterke tegenhanger kon worden gepresenteerd door die beweging. Nu echter, met de tanende populariteit van Chan, zou de beweging een goede kans maken hem pootje te lichten. Alleen, ik had gedacht dat dat zou gebeuren als consequentie van een mogelijk verlies van de partij bij de stembusgang.

De move van Krishna heeft me eerlijk gezegd op het verkeerde been geplaatst, want haar zag ik niet als onderdeel van de beweging die de macht wil grijpen. Als zij inderdaad geen deel van uitmaakt, moet het ons niet verwonderen als straks nog een derde figuur opstaat, maar met het doel de greep naar het partijvoorzitterschap.

Waar het minder troebel is, maar niet minder spannend, is bij de NDP. Daar is de zaak kristal helder. Het is oorlogstijd, met een afgesproken staakt-het-vuren tot na de verkiezingen. Dan zal formeel de strijd losbarsten over wie daar gaat voor het presidentschap. Formeel, want informeel wordt het bestand geschonden. Ik hoorde Aloe Baba via een medium nogeens zijn ambitie onderschrijven. En opperde hij dat wie de meeste stemmen krijgt bij de komende parlementsverkiezingen, mogelijk naar voren kan worden geschoven.

Immers, alle drie vermoedelijke belangstellenden zijn op de assembleelijst. De spanning is er te snijden. Zo erg dat via meerdere verkiezingsspotjes wordt opgeroepen om eerst de buit binnen te halen, alvorens voor het beste deel te vechten.

Dit tot irritatie van velen, onder wie Limbo. Die haalde de afgelopen week flink uit richting zijn partij, voor de klucht die zich aan het ontvouwen is. Zo erg dat hij in verband met het heengaan van Oom Jules zelfs een interview van een jaar eerder boven water haalde, waarin Jules de partij ook waarschuwde voor het schimmenspel.

Het was aan dovemans oren gezegd, want ook daar worden de messen geslepen. Lopen ze bij de VHP met dolken rond, bij de NDP zijn het slagersmessen. In beide partijen schijnt verkiezingswinst belangrijk te zijn, maar we moeten vooral bedacht zijn op de afterparty!

roziegeur@gmail.com