Cultuur en ontwikkeling

door

PREMIER MIA MOTTLEY van Barbados benadrukte in haar toespraak tijdens de Zestiende jaarlijkse ‘Self Reliance Trefossa Lezing’ woensdagavond, de essentiële rol van cultuur in de ontwikkeling van het Caribisch gebied. Ze stelde dat investeringen in cultuur niet alleen voordeel opleveren voor kunstenaars en hun gezinnen, maar ook een cruciale economische strategie vormen, vergelijkbaar met investeringen in sectoren als mijnbouw, toerisme en landbouw.De premier wees op de aanzienlijke economische impact van culturele evenementen zoals Crop Over (Barbados), Carnaval (Trinidad en Tobago) en Junkanoo (Bahama’s). Deze evenementen brengen jaarlijks miljoenen dollars op en stimuleren aanverwante sectoren zoals toerisme, horeca en mode. Volgens Mottley illustreren de evenementen het potentieel van investeringen in culturele activa. Tegelijkertijd erkende ze dat veel creatieve talenten in de regio nog steeds onvoldoende kansen hebben om internationaal door te breken.Mottley pleitte voor herziening van de kijk op cultuur in de regio. In plaats van cultuur te beschouwen als een statisch erfgoed, zou het volgens haar moeten worden gezien als een dynamische industrie. Dit vereist de ontwikkeling van sterkere structuren om kunstenaars te ondersteunen, hun intellectuele eigendom te beschermen, eerlijke vergoedingen te waarborgen en te investeren in essentiële infrastructuur, zoals studio’s, theaters, galerieën en digitale platforms. Ze benadrukte de verantwoordelijkheid van overheden om dit ecosysteem te bevorderen, met name voor kunstenaars die zelf geen toegang hebben tot kapitaal.

Hoe Surinaamse regeringen over kunst en cultuur denken valt af te leiden uit de schamele bedragen die al decennia op de overheidsbegrotingen worden opgebracht.

Op basis van de portefeuilleverdeling van het Caricom Quasi Kabinet, heeft Suriname de portefeuille voor Gemeenschapsontwikkeling en Culturele Samenwerking (inclusief cultuur, gender, jeugd en sport) en Industriebeleid. Los van de lippendienst waarvan al decennia sprake is bij opeenvolgende regeringen is bitter weinig te merken van een helder geformuleerd cultuurbeleid voor Suriname. Regelmatig reppen regeringsfunctionarissen en andere hoogwaardigheidsbekleders over het lekkere diverse Surinaamse eten en de multiculturele en etnische diversiteit en religieuze tolerantie, vooral tijdens bezoek van buitenlandse gasten.

Maar praten erover alleen legt geen zoden aan de dijk. Welke concrete acties worden ondernomen om de muziekindustrie, beeldende kunst, schrijfkunst en andere culturele uitingen te stimuleren? Hoe Surinaamse regeringen over kunst en cultuur denken valt af te leiden uit de schamele bedragen die al decennia op de overheidsbegrotingen worden opgebracht. Zonder investeringen, zoals Mottley bepleit, zal Suriname geen economisch profijt hebben van zijn cultuur, zoals landen in de regio als Trinidad en Tobago, Barbados, St. Lucia en Brazilië.

Cultuur heeft niet alleen een grote economische potentie, maar is ook een middel om waarden en normen bij te brengen aan burgers zodat die een waardige bijdrage kunnen leveren aan de samenleving en niet vervallen in ongewenste zaken zoals criminaliteit. Het is de hoogste tijd dat Surinaamse politici dit ook inzien en daadwerkelijk inzetten voor een serieus en degelijk geformuleerd meerjaren cultuurbeleid.