Covid-19-pandemie: historie en analyse (5)

door

In dit deel sta ik stil bij wat een vaccin is. De Pfizer- en Moderna-vaccins, spuitjes die werden geproduceerd aan de hand van de mRNA-technologie (messenger ribonucleic acid/messenger RNA), wijken af van de traditionele definitie en formulering van de traditionele vaccins. Aan de niet medische ingewijden wordt in dit artikel uitgelegd wat het verschil is van deze spuitjes en de problemen die zijn ontstaan bij de snelle ontwikkeling en vervolgens toestemming tot noodgebruik van deze middelen.

Tekst Richenel EllecomADVERTISEMENT

Beeld dWT archief & Bibis

Een traditioneel vaccin is een biologische voorbereiding die het immuunsysteem stimuleert om specifieke ziekteverwekkers, zoals virussen of bacteriën, te herkennen en te bestrijden. Het bevat doorgaans verzwakte, geïnactiveerde of een component van de ziekteverwekker, zoals een eiwit of antigeen, die de infectie nabootst zonder de ziekte te veroorzaken. Deze blootstelling zorgt ervoor dat het immuunsysteem geheugencellen ontwikkelt, waardoor het lichaam bij blootstelling aan de daadwerkelijke ziekteverwekker sneller en krachtiger kan reageren.

“De mRNA-spuitjes vallen in een andere categorie; niet het traditionele vaccin en ook geen klassieke gentherapie die men sinds de afgelopen twintig jaar aan het ontwikkelen is”

De mRNA-spuitjes en traditionele vaccins

De kern van de Pfizer- en Moderna-spuitjes is synthetische mRNA, dat de genetische instructies bevat voor cellen om een specifiek eiwit te produceren, meestal een viraal spike-eiwit, zoals het spike-eiwit van Sars-CoV-2). Dit eiwit wordt door het immuunsysteem herkend als vreemd, waardoor een immuunrespons wordt opgewekt. Verder zijn er kleine vetachtige deeltjes die het kwetsbare mRNA omhullen om te beschermen tegen afbraak voordat het de cellen binnendringt.

Bufferende zouten, zoals natriumchloride, kaliumchloride of natriumfosfaat, helpen de pH-balans en stabiliteit van de medicatie te behouden. Sucrose wordt toegevoegd om de nanopartikels en mRNA te beschermen tijdens het bevriezen en ontdooien. Het geheel is gesuspendeerd in een steriele wateroplossing.

Er bestaat een duidelijk verschil tussen deze twee middelen. Bij het traditionele vaccin wordt een verzwakte of geïnactiveerd, niet werkende organisme in het lichaam gebracht. Het immuunsysteem reageert op de eiwitten van deze verlamde ziekteverwekkers en creëert geheugencellen die, wanneer de ziekteverwekker zich aanmeldt, krachtig reageren om de ziekteverwekker uit te schakelen. Vaccins die behoren tot deze categorie zijn de vaccins tegen bof, mazelen, rode hond, difterie, tetanus, kinkhoest, polio, hepatitis A en B, waterpokken, pneumokokken, HPV, griepvaccin, gele koorts, rabiës en tuberculose.

De mRNA-spuitjes vallen in een andere categorie; niet het traditionele vaccin en ook geen klassieke gentherapie die men sinds de afgelopen twintig jaar aan het ontwikkelen is. De functie van mRNA (messenger RNA) in de cel is om opdrachten van het DNA in de kern van de cel te transporteren naar de cytoplasma en de boodschap door te geven aan de ribosomen die op hun beurt de boodschap doorgeven aan tRNA (transfer RNA) om producten, zoals eiwitten, aan te maken.

(lees verder onder de )

In augustus 2021 werd via de Amerikaanse ambassade een bezending Pfizer-vaccins aan de Surinaamse overheid overhandigd.

Wanneer er voldoende van het product is aangemaakt, wordt er een signaal gegeven door het DNA om het productieproces te stoppen. Dit gebeurt bij alle producten die in het menselijke lichaam worden aangemaakt door organen, zoals hormonen, enzymen en neurotransmitters.

Bij de Moderna- en Pfizer-spuitjes is de mRNA geprogrammeerd om de boodschap door te geven aan de andere organellen in het cytoplasma van de cel om dezelfde proteïnen aan te maken die op de staafjes van het Sars Covid-2-virus voorkomen. Het immuunsysteem moet theoretisch reageren op deze proteïnen, zodat het lichaam antigenen kan aanmaken om de persoon in kwestie te beschermen tegen het coronavirus, door die in een vroeg stadium aan te vallen.

Wat de mRNA-spuitjes niet hebben, is het controlemechanisme dat normaliter door het DNA wordt uitgezet om de aanmaak van proteïnen te stoppen. Er ontstaat daardoor een ongecontroleerde productie van de eiwitten (proteïnen), waarop het immuunsysteem blijft reageren, wat tot gevolg heeft dat de overreactie van het immuunsysteem (Cytokinestorm) verscheidene organen in het lichaam beschadigt. Ongeveer hetzelfde resultaat van een Covid-19-infectie.

Er is een recent rapport uit Alberta, Canada verschenen (Alberta’s Covid -19 Pandemic Response, 269 pagina’s) onder redactie van Gary Davidson, die honderden studies wereldwijd heeft geanalyseerd, dat concludeert dat de Emergency Use Approval (EUA) van de mRNA-spuitjes haar doel niet heeft bereikt en meer schade dan bescherming heeft veroorzaakt.

*Voor vragen of commentaar kunt u contact maken met de schrijver

Richenel Ellecom (899-6441/ramdas1947@yahoo.com), Psy.D., Dr.P.H., HSPP, is preventieve geneeskundige- en medisch voedingskundige specialist, alsook klinisch en forensische neuropsycholoog