COMMISSIES OF SCHIJNOPLOSSINGEN?

Volgens cijfers van de huidige regering, zijn er in de afgelopen vijf jaar maar liefst 387 presidentiële commissies benoemd en ingesteld. Dat aantal is ronduit zorgwekkend en roept vragen op. Waarom waren er zoveel commissies nodig, wat hebben ze opgeleverd en in hoeverre zijn ze werkelijk effectief geweest? Een commissie moet in essentie een hulpmiddel zijn om expertise te bundelen, een probleem te analyseren en met concrete aanbevelingen te komen. Maar wanneer commissies de norm worden in plaats van de uitzondering, is er reden tot zorg. Het gevaar ligt op de loer, waarbij dat commissies worden ingezet als schijnoplossing. Want met de commissies was het alsof de problemen werden aangepakt, terwijl de werkelijke besluitvorming, op de lange baan werd geschoven.
Toch is het ook te gemakkelijk te stellen, dat geen enkele commissie heeft voldaan en of gefunctioneerd. Er zijn ongetwijfeld commissies geweest, die waardevolle resultaten hebben opgeleverd.
Maar het feit dat het er zoveel waren, wijst eerder op bestuurlijke gemakzucht en gebrek aan daadkracht, dan op een doordachte strategie.
Veel vraagstukken hadden via bestaande structuren, of met een efficiëntere aanpak opgelost kunnen worden. Door telkens nieuwe commissies in te stellen, creëert een regering een parallel bestuurssysteem dat de transparantie en verantwoordelijkheid, juist ondermijnt.
Het publiek krijgt weinig zicht op de resultaten, terwijl middelen, tijd en energie versnipperd raken.
Een overheid die zichzelf serieus acht moet juist, zou juist moeten streven naar minder commissies en meer daadkracht, mét verantwoording over de resultaten van die commissies, die wél worden ingesteld. Alleen zo kan worden voorkomen dat commissies verworden tot een bewijs van bestuurlijke onmacht in plaats van instrumenten voor echte vooruitgang.
The post COMMISSIES OF SCHIJNOPLOSSINGEN? ..

...