Column: Het is genoeg geweest; Aan het werk, voor land en volk!

De stemmen zijn geteld. De uitslag ligt op tafel. En nu: aan het werk. Het is tijd om de politieke spelletjes te staken en de koers te verleggen naar dienstbaarheid aan Suriname. De VHP doet er goed aan de realiteit onder ogen te zien, haar verlies te erkennen en zich waardig te gedragen. Het geklaag over fraude is gênant, want wie is de organisator van de verkiezingen? Juist, ja VHP en ABOP. De VHP geeft zich een brevet van ongeschiktheid met al deze acties en probeert zelfs de integriteit van het OKB aan te tasten. Transparantie, integriteit, corruptiebestrijding – deze woorden klonken tijdens de verkiezingscampagnes als heilige mantra’s. Maar woorden alleen veranderen niets. We zijn dat stadium voorbij. De samenleving heeft genoeg van holle retoriek. Wat telt zijn daden. Als er pogingen zijn tot omkoping: noem namen. Lever bewijs. Doe aangifte. Geen insinuaties, geen mysterieuze geruchten of halve beschuldigingen. Zelfs de VHP meldde dat haar gekozen leden zouden zijn benaderd, maar bleef steken in vage verwijzingen. Geen namen, geen stappen, geen daadkracht. De sterke man van PL, Bronto, sprak openlijk over geldbedragen en wees richting VHP – maar ook daar geen aangifte. Wat hebben we aan kreten zonder consequenties?We kennen dit gedrag van omkoping en bedrog. In 1996 viel de VHP uiteen door interne desertie – met als gevolg een machtsverschuiving richting NDP. In 2010 werd Paul Somohardjo niet gekozen tot parlementsvoorzitter omdat ABOP-ers elders hun stem uitbrachten. Zo kwam NDP-topper Jenny Simons aan de voorzittershamer van het parlement. Daarna hebben padre en zoon Somo weer vrolijk samengewerkt met koning Bravo. Nu zijn we weer in het verstandshuwelijksbootje gestapt.Vandaag wordt de verkiezingsuitslag officieel vastgesteld door het Centraal Hoofdstembureau. Daarna is het OKB aan zet. De wet is duidelijk. De VHP mag tegenkandidaten voordragen, ook voor het presidentschap – dat is een grondwettelijk recht bij een minimum van zeven Assembleeleden. Maar het politieke spel moet binnen de lijnen gespeeld worden, niet daarbuiten.Het spelletje heeft lang genoeg geduurd. De samenleving wil vooruit. Suriname heeft geen behoefte aan nog verdere polarisatie, aan politieke sabotage of ego-oorlogen. Wat we nodig hebben is visie. Wat we eisen is daadkracht. We kunnen niet doorgaan op het pad van vertraging en verdeeldheid. Het is tijd voor opbouw, herstel en groei. Suriname verdient leiders die boven zichzelf uitstijgen. Geen krijsende verliezers, geen cynische machtspolitici. Het volk heeft recht op hoop. Op resultaat. Op eerlijk bestuur. Vijftig magere jaren zijn genoeg geweest. Aan het werk. Voor land en volk, want dat is de verkiezingsbelofte!Nita Ramcharan

...