Column: Geen overbodige hakballetjes en Opo Kondre oefenen

door

Het Surinaamse voetbalelftal neemt het op 15 en 19 november in de kwartfinale van de Nations League op tegen Canada. Dan krijgen we te maken met de huidige nummer twee in de Concacaf-regio, na Mexico maar vóór de Verenigde Staten. Natio neemt op die ranglijst de veertiende plaats in. Afgaand op de FIFA-ranking gaat het tussen de nummers 35 en 136.

De Canadezen, met sterspelers Alphonso Davies (Bayern München), Jonathan David (Lille) en in iets mindere mate Cyle Larin (Mallorca) in de gelederen, plaatsten zich, onder meer ten koste van Suriname, voor het WK in 2022. Daar kwamen ze prima voor de dag, al werden ze vrij ongelukkig in de poulefase uitgeschakeld. Volgens voetbalsite Transfermarkt is de Canadese selectie op papier vijf keer zoveel waard als de spelers die bondscoach Stanley Menzo vermoedelijk gaat oproepen: 161 om 32 miljoen euro.

Gelukkig zeggen cijfers lang niet alles. Want natuurlijk heeft Suriname kansen om de halve finale te halen. Ga maar na: nog geen twee maanden geleden waren de meeste volgers ervan overtuigd dat natio Guadeloupe wel even aan de kant zou zetten. Het tegendeel gebeurde. Maar lag de 1-0 nederlaag aan het matige spel van Suriname (wat zeker het geval was) of was de tegenstander met aardig wat spelers uit Europese topcompetities stukken beter dan vooraf ingeschat (idem)?In de komende twee interlands is de grote vraag hoe sterk natio nou eigenlijk is. Waar Canada de laatste jaren stabiel presteert – in juli stonden ze nog in de halve finale van de Copa America – is de Surinaamse selectie nog volop in ontwikkeling. Verliezen van Guadeloupe hoort ook bij dat proces.

Wie natio een beetje volgt, ziet dat de ploeg beter presteert wanneer het tegen sterke tegenstanders in actie komt. Tijdens de thuiswedstrijden tegen Jamaica, Mexico en Costa Rica bood Suriname uitstekend partij en werd de tegenstander nu en dan met vlotte combinaties onder druk gezet. Maar wel met mate: gedoseerd aanvallen is het motto onder Menzo.

Intussen is er meer balans in het team gekomen. Spits Gleofilo Vlijter heeft zichzelf na blessures en een stevige vormcrisis geheel en al teruggevonden. De verdediging ziet er over het algemeen solide uit. Tegelijkertijd stuwen de drie doelmannen (onder wie het grote talent Jonathan Fonkel) elkaar naar een hoger niveau. Aanvallend is er steeds meer dreiging met Sheraldo Becker, Virgil Misidjan plus de opkomende wingbacks.

Vooral op het middenveld valt nog winst te halen: daar is de spoeling al een paar jaar uitgesproken dun. Vandaar dat Menzo verdedigers als Dion Malone en Djevencio Van der Kust een linie laat doorschuiven. Met routinier Malone komt er bovendien veel rust in de ploeg. In natio-shirt speelt hij vrijwel altijd foutloos, omdat hij precies weet waar zijn kracht ligt en zich tegelijkertijd bewust is van zijn beperkingen. In de middelste linie liggen er trouwens, door de blessure van Kenneth Paal, zeker kansen voor Renske Adipi, als dienende speler en thuisfavoriet.

Centraal op het middenveld moet en kan het beter. Daar laat Immanuel Pherai bij vlagen zien dat hij daar de juiste speler is, maar dat hij nog de neiging vertoont zich te nadrukkelijk in de kijker te willen spelen. Een euvel waar Becker en Ridgeciano Haps tijdens hun eerste interlands ook last van hadden. Een mentale kwestie, als je het mij vraagt. Nogal wat Europese spelers gaan gebukt onder een sterke bewijsdrang zodra ze het shirt met de gele ster aantrekken. Ze zijn niet voor niets opgeroepen en willen vooral het thuispubliek maar wat graag laten zien hoe terecht hun selectie is. Door dingen te doen die ze bij hun club normaal gesproken helemaal niet doen: overbodige hakballetjes, kansloze passeeracties of veel te ver op eigen helft de bal ophalen. Tijdens hun laatste interlands lieten Becker en Haps die fratsen achterwege en waren ze met Vlijter juist de uitblinkers bij natio. Pherai staat straks ook in dat rijtje.

Eén puntje van zorg nog: het volkslied. Etienne Vaessen schijnt een spoedcursus Surinaams te volgen: laat hem beginnen bij Opo Kondre, zodat hij vóór de aftrap op zijn minst foutloos staat te playbacken. Tip voor Menzo: laat Etienne een paar keer beelden zien van Gianluigi Buffon, zijn oud-collega van het Italiaans elftal. Buffons stem galmde dwars door de huiskamers en sportkantines voorafgaand aan interlands van de Azzurri. Die passie voor volk en vaderland hebben we nodig. Wie weet wat er dan allemaal mogelijk is tegen de Canadezen.Diederik Samwel