Column: Eindelijk uit de ivoren toren

door

President Chan Santokhi in de VHP voorzitterskamer. (Foto: René Gompers)

Eerst was er geen licht in de donkere tunnel waarin Chan zich meer dan 4 jaar lang bevond. Hij had zich stevig opgesloten in de ivoren toren met de kogelvrije ramen potdicht en de airco op 19 graden. Wanneer hij zich verplaatste, werd hij in volle vaart gereden van de ene plek naar de andere. Naar buiten kijken kon niet door de donkere ramen en de snelheid waarmee de presidentiële colonne over de wegen vloog. De vele keren dat het oranje licht naar rood sprong zag hij niet als waarschuwing. Er was weinig contact met het volk dat hem massaal had ondersteund tijdens de vorige verkiezingen. Nu de verkiezingen om de hoek zijn en alles in overdrive is, heeft Chan eindelijk contact met het volk. Hij heeft nu wel oog en oor voor de noden van de mensen, want boze mensen kiezen liever voor een muis dan voor een olifant. Al die tijd had Chan het te druk met het IMF, het buitenland, friends, family, sponsors, perikelen in de coalitie en allerlei maatregelen die weliswaar noodzakelijk waren, maar ten koste zijn gegaan van het overgrote deel van het volk. Er is meer gekeken naar de economie dan naar de hongerige magen van de mensen die op basis van de beloften die gedaan waren, meer hadden verwacht. Tijdens de ‘meet the people campagne’ wordt Chan met de aanhollende vervaldatum van de regering wakker geschud. Hij krijgt zoveel klachten van het volk, terwijl hij al die jaren meer dan 19 uren per etmaal zwoegde. Hoe hebben mensen – niet eens 5 kilometer verwijderd van zijn kabinet – geen veilig drinkwater! Hoe krijgt hij tijdens de eyeball to eyeball gesprekken met burgers een regen van klachten? Het heeft 4.5 jaar geduurd om te zien dat structuren als ressort- en districtsraad nauwelijks functioneren, dan het tekenen van presentielijsten om maandelijks hun vergoeding te krijgen. Politieke partijen die gekozen rr- en dr-leden hebben, zijn mede schuldig aan dat deze structuren die in de buurten en districten actief moesten zijn, geen contact hebben met de basis. En als ze zo af en toe wel zaken ontdekken, hebben ze geen toegang tot de beleidsmakers die zich riant voelen in hun ivoren toren. Rr- en dr-leden worden nauwelijks serieus genomen. Hoe vaak hebben DNA-leden het niet over de straten, trenzen, water, licht, bermen, zebrapaden in hun districten? De zo geprezen decentralisatie en burgerparticipatie zijn sinds 1987, bij de intrede van de nieuwe grondwet – in de startblokken blijven hangen. Dus selectieve verontwaardiging over niet functioneren van structuren is totaal misplaatst. Weer eens 784 rr- en 120 dr-leden zullen op 25 mei worden gekozen. Tientallen miljoenen uit de staatskas worden besteed aan de lokale structuren die nuttig werk zouden kunnen doen. Hopelijk zullen zij deze keer op een betere manier ingezet worden. Hun rol moet niet beperkt worden tot het eventueel kiezen van de presidentskandidaat in de Verenigde Volks Vergadering. Na 4,5 jaar ontdekken dat de structuren niet functioneren is krokodillentranen verwarren met olifantstranen.Nita Ramcharan