Column: De kaarten zijn geschud, schaakspel nog lang niet voorbij

door

De definitieve uitslagen laten nog op zich wachten – tergend langzaam zelfs – maar één ding is al overduidelijk: de NDP heeft een indrukwekkende comeback gemaakt. De partij van voormalig president Desi Bouterse heeft de meeste stemmen binnengesleept. Daarmee hebben de kiezers een krachtig signaal afgegeven: de zittende regeringspartijen zijn teruggewezen.President Chan Santokhi mag nog dromen van een tweede termijn, maar dat wordt een flinke uitdaging. De VHP is afhankelijk van anderen, en dat weet hij maar al te goed. Een coalitie met de NDP zou op papier zorgen voor politieke stabiliteit – een onmisbare voorwaarde in een cruciale fase voor Suriname. De olie- en gassector staat in deze regeertermijn naar een hoogtepunt en buitenlandse investeerders kijken vooral naar één ding: rust, zekerheid en een voorspelbare regering.In de NDP nemen velen Chan kwalijk over de manier waarop hij is omgegaan met de veroordeling en het overlijden van de toenmalige partijleider Bouterse. Dat wordt hem niet gemakkelijk vergeven. De partij heeft zich gesloten opgesteld en haar troefkaart uitgespeeld: met instemming van Ashwin Adhin is Jennifer Simons naar voren geschoven als presidentskandidaat. Dat zegt genoeg.De VHP op haar beurt zit ook niet in rustig vaarwater. Hoewel Santokhi formeel nog stevig in het zadel zit, is zijn binnenlandse populariteit flink gedaald. Zijn uitdagers binnen de partij wisten geen vuist te maken, maar hij zal zijn leiderschap ook niet vrijwillig opgeven – zelfs niet om de VHP alsnog in een coalitie te loodsen.En dan hebben we nog Bigi Bravo, koning Ronnie Brunswijk. De ABOP-voorzitter droomde hardop van 100.000 stemmen, maar zal de 35.000 niet eens halen. Het electoraat heeft zijn gele kaart uitgedeeld. Brunswijk had vooraf verklaard dat hij zich zou terugtrekken uit de politiek als dat doel niet werd gehaald. Wordt hij nu fulltime koning die in stofgoud gaat baden?Feit is dat de machtsverhoudingen op scherp staan. De definitieve tellingen kunnen hier en daar nog wat verschuiven, maar het speelveld is in grote lijnen duidelijk. Alle ogen zijn nu gericht op de verdeling van de ressortraads- en districtsraadszetels. Die zullen bepalen hoe sterk de partijen staan in de Verenigde Volksvergadering (VVV), het podium waar de strijd om het presidentschap wordt beslecht. Het politieke schaakspel zal zich verplaatsen naar de VVV. En daar gelden weer heel andere regels. Één ding is zeker: Twee derde deel van de kiezers (66%) heeft gesproken. Nu is het aan de politici om te luisteren – en bovenal: te handelen.Nita Ramcharan