Column: Chan koestert 1 baby, terwijl anderen creperen

door

Het is een waarheid als een koe dat een president van een land naast de nationale agenda ook zijn gezicht – mooi of niet – in het buitenland laat zien. Reizen naar diverse uithoeken van de wereld kunnen een noodzaak zijn. Klimaatvraagstukken, of het nu om biodiversiteit gaat (COP16) of om opwarming van de aarde en maatregelen om deze te verminderen (COP29) zijn belangrijk. Klimaatverandering is een baby van Chan. 

Voor zijn baby doet Chan zo te zien alles. Dan maakt het hem niks uit of hij na Aruba en Curaçao via Miami naar Cali, Colombia business class vliegt met zijn entourage. Hij is een dikke week geleden, op maandag 21 oktober, uit het land vertrokken met de mededeling aan het volk dat er een officieel bezoek wordt gebracht aan Aruba en Curaçao. Ineens wordt de samenleving verrast met het nieuws dat Chan niet meteen naar huis komt, maar doorvliegt naar Miami. Daar kan hij dan ook zijn grote baby ontmoeten op doorreis naar COP16 in Colombia. 

Twee ministers – Albert Ramdin en Marciano Dasai en andere deskundigen – zijn blijkbaar niet genoeg om de belangen van het land te behartigen. Of er is een verborgen agenda om naar Miami en Colombia te gaan. Misschien moeten er extra zaken gedaan worden voor de OAS-kandidatuur van koning Albert. Als er niet genoeg transparantie wordt gegeven, wordt alle ruimte overgelaten om zelf in te vullen waarom deze reis van de president, die niet van te voren is bekendgemaakt, zó belangrijk is. Midden in een coalitiecrisis is het staatshoofd meer dan 10 dagen uitlandig!

Er is veel kritiek op dat de president minstens 1 x per maand op staatskosten in de wolken vertoeft. Er moeten dure tickets (US$ 2.200 = SRD 77.000 op een koers van SRD 35 voor US$ 1! business class SLM naar Nederland) worden betaald, daggelden, representatiekosten, hotelkosten, vervoer, de kosten voor ministers, protocol, veiligheid, cameraploeg, cadeautjes. Er wordt nooit openheid gegeven over hoeveel de reizen kosten. Ook niet die gemaakt worden door ministers en Assembleeleden (coalitie én oppositie) die a la dol in het buitenland zijn en er geen quorum is om te vergaderen. Terwijl de NDP-fractie in eigen land niet met de IMF-missie wil praten, gaat ze wel vrolijk mee naar Washington DC!

COP29 in Baku, Azerbaidzjan, is zeker belangrijk voor ontwikkelingslanden en vooral een land als Suriname dat carbon-negatief is. Er zal daar ook een nieuwe alliantie worden gepresenteerd met Bhutan en Panama die ook carbon-negatief zijn. Maar regeren is vooruitzien. Dan had de president moeten kiezen tussen Miami/Colombia en Azerbaidzjan. Het volk heeft geen begrip voor deze zoveelste reis, terwijl er zoveel problemen zijn in het land met een minister van Binnenlandse Zaken die nog benoemd moet worden en een op hol geslagen koers die niet beteugeld kan worden. Het hele land stinkt in het niet opgehaalde vuil. Terwijl Chan zijn ene baby koestert en alles ervoor doet, zijn honderden baby’s ziek, lijden een armoedig bestaan en enkelen sterven zelfs bij gebrek aan gezondheidsfaciliteiten! 

Nita Ramcharan