Collectie

door

KEVINS KIJK / Kevin Headley

Het gevoel is moeilijk te beschrijven wanneer je weer een aankoop hebt gedaan of een deel hebt gevonden om je collectie uit te breiden. Het voelt alsof je een overwinning hebt behaald, maar jij bent de enige die de exacte waarde kent. Hoewel het soms aardig wat heeft gekost in financiële zin, is de emotionele waarde vaak moeilijk in te schatten voor een buitenstaander. Doet die namelijk een schatting, dan zit die er meestal ver naast. Daarom kan iemand aan het eind van de rit wel een taxatie doen van diens collectie, maar de werkelijke waarde is onschatbaar – de persoon zelf kent die het best.

Mijn grootouders, vooral mijn grootmoeder, gaven me vaak boeken cadeau bij speciale gelegenheden. Dat vormde de aanzet voor mijn boekencollectie. Mijn grootvader daarentegen stimuleerde me om postzegels te verzamelen. Hij haalde ze van brieven en kaarten die hij in de loop der jaren had ontvangen – en zo begon het. Via vrienden en kennissen van mijn grootouders en moeder kreeg ik steeds meer postzegels. Aanvankelijk vooral uit Nederland en Suriname, maar af en toe werd ik verrast met exemplaren uit andere landen en daar werd ik helemaal blij van.

Ik zocht aansluiting bij andere verzamelaars, maar dat lukte helaas nooit echt. Toch gaf het bladeren door de albums, het bekijken van de verschillende postzegels, me een vrolijk gevoel: de collectie groeide. Op een gegeven moment stopte ik ermee en besteedde ik mijn tijd aan andere dingen. Maar er is één dag in het jaar waarop ik weer even door de albums blader, en het gevoel van ‘ik heb een mooie collectie opgebouwd’ komt dan weer helemaal terug. En nee, ik ga ze niet verkopen.

Suriname heeft niet het beste klimaat – letterlijk en figuurlijk – als het gaat om het verzamelen van kunst, boeken en kunstwerken. Je moet je collectie goed onderhouden, beschermen tegen zonlicht en vocht, en regelmatig schoonmaken. Daarnaast moet je er ook het geld voor hebben. Veel mensen focussen vooral op (over)leven en als er ruimte is voor iets extra’s, dan gaat dat meestal niet naar een boek of kunstwerk. Bovendien wordt het belang van kunst en het inschatten van de waarde ervan hier niet echt gestimuleerd; we houden het vaak bij de aanschafprijs om de waarde te bepalen.

Juist daarom is de inzet van verzamelaars zoals Bas Spek en Marsha Mormon van Museum Bakkie zo bijzonder. Zij investeren tijd, moeite en geld om hun museum te voorzien van zeldzame objecten. Niet alleen verrijken ze hiermee de collectie van her museum, maar ze verzamelen ook de vele verhalen over het verleden van Suriname.

Een collectie is mooi om te hebben, maar nog mooier om te delen – via presentaties, exposities of tegenwoordig ook via filmpjes en sociale media. Want door het op die manier te delen, neemt de waarde ervan toe. Het krijgt betekenis voor anderen, omdat zij via de collectie het verleden kunnen zien en vaak zelfs beter kunnen begrijpen. Het stimuleert ook onderzoek. Daarom: lang leve de verzamelaars! Dankzij hen worden een heleboel werken ook geconserveerd.

headleydwt@gmail.com